Assassin's Creed Wiki
Advertisement
Assassin's Creed Wiki

Zabójstwo − wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Altaïra Ibn-La'Ahada z 1191 roku, odtworzona przez Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 1.28.

Opis[]

830px sibrand i uczony

Sibrand oskarża uczonego o bycie asasynem

AC Sibrand 2

Ostatnie słowa Sibranda

Po zebraniu wystarczającej ilości informacji i uzyskaniu pozwolenia od rafiqa, Altaïr udaje się do portu w Akce, by zabić Sibranda, wielkiego mistrza Krzyżaków.

Przebieg[]

Altaïr dociera do portu. Tam widzi Sibranda znęcającego się nad uczonym.

  • Uczony: Mylicie się, mistrzu Sibrandzie. Nie zachęcałbym do użycia przemocy przeciwko komukolwiek, a już na pewno nie przeciwko wam.
  • Sibrand: Tak mówisz? A jednak nikt za ciebie nie poręczy... co mam o tym sądzić?
  • Uczony: P-prowadzę proste życie, panie, jak wszyscy duchowni. Nie mamy zwyczaju zwracać na siebie uwagi.
  • Sibrand: Być może...

Sibrand powala uczonego na ziemię.

  • Sibrand: Czy może nie znają cię dlatego, że nie jesteś bożym sługą, lecz asasynem!
  • Uczony: Nigdy!
  • Sibrand: Nosisz takie same szaty!
  • Uczony: Jeśli odziewają się tak jak my, to tylko po to, by szerzyć strach i niepewność; nie daj się omamić!
  • Sibrand: Nazywasz mnie tchórzem?! Sprzeciwiasz się mojej władzy?! A może chcesz podburzyć moich rycerzy przeciwko mnie?!
  • Uczony: Nie, nie nie! Nie rozumiem, dlaczego mi to robisz! Nie uczyniłem nic złego.
  • Sibrand: Ha, ha, ha! Nie przypominam sobie, bym cię oskarżał o coś złego... stąd twoja reakcja jest tym dziwniejsza... czy może wina wymusza na tobie jej wyznanie?!
  • Uczony: Ale niczego nie wyznałem!
  • Sibrand: Och! Uparty do samego końca!
  • Uczony: Co masz na myśli?
  • Sibrand: Wilhelm i Garnier byli zbyt pewni siebie. Przypłacili to swoim życiem. Nie popełnię tego samego błędu! Zaprawdę, jeśli jesteś sługą bożym, to niech Stwórca cię ochroni! A mnie niech powstrzyma!
  • Uczony: Oszalałeś! Czy nikt z was nie wystąpi, by położyć temu kres? Widać, że zatruwa go strach! Strach, który sprawia, że widzi wrogów tam, gdzie ich nie ma!

Sibrand wyciąga swój miecz.

  • Sibrand: Wygląda na to, że ludzie podzielają moje obawy. Wszystko, co robię, robię dla Akki!

Sibrand prostym cięciem w korpus zabija uczonego.

  • Sibrand: Bądźcie bardzo czujni. Informujcie straż o każdym podejrzanym zdarzeniu. Wątpię, żeby to był ostatni z asasynów. Ci dranie są wytrwali. A teraz wracać do pracy!

Strażnicy wyrzucają ciało uczonego do morza, a Sibrand idzie do swojego prywatnego statku. Altaïr rusza za nim. Sibrand, rozpaczliwie wypatrując zabójcy, strzela na oślep z łuku, lecz Altaïr go dopada i zabija.

  • Sibrand: Proszę, nie rób tego!
  • Altaïr: Boisz się…
  • Sibrand: Oczywiście, że się boję!
  • Altaïr: Przecież będziesz bezpieczny w objęciach waszego Boga.
  • Sibrand: Czy moi bracia niczego cię nie nauczyli?! Wiem, co mnie czeka; co czeka nas wszystkich!
  • Altaïr Skoro nie wasz Bóg, to co?
  • Sibrand: Nic. Nie ma niczego… tego właśnie się boję.
  • Altaïr: Nie wierzysz…
  • Sibrand: Jak wierzyć, wiedząc to, co wiem? Co widziałem? Nasz skarb był tego dowodem.
  • Altaïr: Dowodem czego?
  • Sibrand: Tego, że mamy tylko to jedno życie.
  • Altaïr: Pozwolę ci zatem pożyć chwilę dłużej. Opowiedz mi o roli, którą miałeś odegrać.
  • Sibrand: Morska blokada miała sprawić, żeby ci głupi monarchowie nie wysyłali więcej posiłków, kiedy… kiedy…
  • Altaïr: Podbijecie Ziemię Świętą?!
  • Sibrand: Uwolnimy ją, głupcze, od tyranii wiary!
  • Altaïr: Uwolnicie?! Zamierzałeś podbijać miasta, kontrolować umysły ludzi, mordowałeś wszystkich, którzy się z tobą nie zgadzali!
  • Sibrand: Wykonywałem rozkazy, wierząc w swoją sprawę, tak jak ty.

Po zabójstwie Altaïr wraca do Jabala, rafiqa Akki.

  • Jabal: Altaïrze. Wywołałeś spore zamieszanie.
  • Altaïr: Zrobiłem, jak kazano. Żywot Sibranda dobiegł końca.
  • Jabal: Zaiste, zaiste! Powinieneś jechać do Masjafu i poinformować Al Mualima o sukcesie.
  • Altaïr: Tak... Muszę wrócić i z nim porozmawiać... O tym i o innych sprawach.
  • Jabal: Wszystko w porządku, przyjacielu? Wydajesz się taki nieobecny.
  • Altaïr: Nic takiego, rafiqu. Po prostu mam dużo na głowie.
  • Jabal: Porozmawiaj więc ze mną. Może ci pomogę?
  • Altaïr: Najpierw sam muszę to sobie jakoś poukładać. Dziękuję jednak za propozycję.
  • Jabal: To ci, których zabijasz, prawda? Czujesz coś względem nich...
  • Altaïr: Skąd.
  • Jabal: Ach, przyjacielu... z tych ponurych zadań nie czerpie się przyjemności. Żal, niepewność, współczucie... tego można się spodziewać.
  • Altaïr: Czy powinienem się obawiać tych uczuć?
  • Jabal: Powinieneś je zaakceptować. To one czynią cię człowiekiem.
  • Altaïr: A co, jeśli się mylę? Jeśli oni nie mieli zginąć, jeśli mieli dobre zamiary? Może byli zagubieni, lecz mieli dobre intencje?
  • Jabal: Jestem tylko rafiqiem, Altaïrze, i takie sprawy mnie przerastają. Może Al Mualim pomoże ci to wszystko jakoś ogarnąć?
  • Altaïr: Taaak. Być może. Dziękuję, rafiqu.
  • Jabal: To przyjemność pracować z kimś o twych umiejętnościach.

Konkluzja[]

Sibrand został zabity, a Altaïr powrócił do Masjafu, by zdać Al Mualimowi nowy raport.

Advertisement