Utracone dziedzictwo – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Ezia Auditore da Firenze z 1512 roku, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 2.03.
Opis[]
Po otwarciu biblioteki Altaïra Ezio Auditore dostaje się do środka. Nie znajduje tam ksiąg ani wiedzy. Na fotelu, niemal na końcu sali siedzi szkielet Altaïra z szóstym kluczem w dłoni. Gdy Ezio go dotknie, rozpocznie się wirtualna projekcja wspomnienia dawnego lewantyńskiego Mistrza.
Przebieg[]
.png){kind=link}
Ezio rozpoczyna projekcję
.png){kind=link}
Pożegnanie Altaïra z Darimem
.png){kind=link}
Altaïr z kluczem
.png){kind=link}
Ezio kończący projekcję
Masjaf, rok 1257. Przed wrotami do biblioteki stoją Altaïr i jego syn Darim.
- Altaïr: Zająłeś się moimi księgami?
- Darim: Tak. Część z nich zabrali bracia Polo. Resztę wezmę ze sobą do Aleksandrii.
- Altaïr: Dobrze. Bardzo dobrze.
- Darim: Jednego nie rozumiem, ojcze... po co zbudowałeś bibliotekę, jeśli nie zamierzasz trzymać w niej swoich ksiąg...
- Altaïr: Powinieneś już ruszać, Darimie. Masjaf musi być pusty, gdy wrócą Mongołowie.
- Darim: Już rozumiem. To wcale nie jest biblioteka. To skarbiec.
- Altaïr: To musi pozostać w ukryciu, Darimie. Z dala od chciwych rąk. Aż nadejdzie pora, kiedy ten sekret będzie mógł ujrzeć światło dzienne.
- Darim: Jaki sekret?
- Altaïr: Idź, mój synu. Poświęć się swej rodzinie i wiedź dobre życie.
- Darim: Wszystko, co we mnie dobre, zawdzięczam tobie, ojcze.
Darim odchodzi. Altaïr zostaje sam w bibliotece. Schodzi po schodach coraz niżej, gasząc naścienne pochodnie. W swojej głowie słyszy głosy z przeszłości.
- Al Mualim: Bo wielka mądrość przynosi utrapienie. I kto przysparza wiedzy, przysparza i cierpień.
- Maria: I co do ciebie mówi? Co w nim widzisz?
- Altaïr: Dziwne wizje i przekazy. O Tych, Którzy Byli Przed Nami, o ich narodzinach i o ich upadku...
- Maria: Ale co się z nami stanie, Altaïrze? Z naszą rodziną! Co mówi Jabłko?
- Altaïr: Kim są Ci, Którzy Byli Przed Nami? Co ich tu sprowadziło? I kiedy?
- Altaïr: To mój obowiązek, Mario! Mario? Gdzie jesteś? Gdzie ona się podziała!
- Darim: Odeszła, ojcze. Nie pamiętasz? Już jej nie ma.
- Altaïr: Jeśli ktoś o to zapyta, powiedz, że odesłałem Jabłko. Powiedz, że wysłałem je na Cypr albo do Kitaju, albo wyrzuciłem do morza. Powiedz im cokolwiek, byle tylko ludzie trzymali się z dala od tego miejsca. Jabłko nie może zostać odnalezione, póki nie wybije właściwa godzina.
Konkluzja[]
Ezio dowiedział się, że Altaïr ukrył Rajskie Jabłko w skrytce tuż obok.