Persona Non Grata – retrospekcja należąca do Ezio Auditore da Firenze. Potomek Ezio, Desmond Miles, może ją odtworzyć w 2012 roku za pomocą maszyny zwanej Animusem 2.01.
Przebieg wspomnienia[]
Ezio, poinformowany przez Leonarda, próbuje odciągnąć Cristinę Vespucci od przyjęcia doży, na którym władca Wenecji ma zginąć. W tym celu podrzuca jej list (niby od jej męża), w którym napisane jest, by ta spotkała się z nim w pobliskiej alejce.
Podczas owego spotkania, Ezio całuje Cristinę. Ta po pewnym czasie zdejmuje mu maskę i odkrywa prawdę. Jest wściekła na Ezio, gdyż miał swoją drugą szansę, a zostawił ją, by wyszła za mąż za Manfredo. Przyznała się też, że nie kochała swojego narzeczonego, tylko Ezio. Na koniec prosi go, by nigdy jej nie szukał.
Dialog[]
Ezio spotyka Leonardo na moście w pobliżu dzielnicy Dorsoduro.
- Leonardo: Ezio! Miałem nadzieję, że cię dziś spotkam.
- Ezio: Mam mało czasu. Wkrótce zaczyna się przyjęcie u doży.
- Leonardo: Przynoszę wieści. Podobno Cristina Vespucci przyjechała do Wenecji na Carnevale. (Karnawał) Kiedyś chyba znaliście się dość dobrze?
- Ezio: Dawno temu...
- Leonardo: Może nie powinienem ci tego mówić. Jest z mężem. Twój widok może jej nie uradować.
- Ezio: Nie... To świetnie. Mamy Carnevale! Dzięki tej masce nawet nie będzie wiedziała, kim jestem! Wiem, jak zwrócić jej uwagę. Grazie, amico. (Dziękuję, przyjacielu).
Ezio pobiegł poszukać Cristiny, by podrzucić jej list. Gdy już to zrobił, pobiegł do pobliskiej alejki.
- Ezio: Jestem więc... Teraz trzeba tylko zaczekać na spotkanie.
Ezio czekał w pobliskiej alejce, gdy nagle przybyła Cristina. Ezio przywitął ją pocałunkiem.
- Ezio: Cristina...
- Cristina: Manfredo! Od kiedy jesteś taki romantyczny...
- Ezio: Ciiii...
W tym momencie Cristina zdjęła maskę z twarzy Ezio i dowiedziała się prawdy.
- Cristina: Ezio? Co tutaj robisz, do diabła!? Jak śmiesz?
- Ezio: Cristina... Spokojnie.
- Cristina: Spokojnie!? Nie widziałam cię od ośmiu lat!
- Ezio: Si... (Tak...) Obawiałem się, że nie przyjdziesz, gdybym... po prostu cię poprosił.
- Cristina: Dobrze myślałeś. Nie przyszłabym! Ezio... Gdy widziałam cię po raz ostatni, pocałowałeś mnie w alejce - a potem zostawiłeś, żebym wyszła za mąż!
- Ezio: Musiałem to zrobić. On cię kochał.
- Cristina: Kogo obchodzą jego pragnienia? - Ja kochałam CIEBIE! Miałeś drugą szansę... Proszę, Ezio... Nie szukaj mnie znowu...
Po wypowiedzeniu tych słów, Cristina zostawiła Ezio samego.
Ciekawostki[]
- W polskim tłumaczeniu, Leonardo nazywa Cristinę nazwiskiem "Calfucci". Jest to błąd polskich tłumaczy, gdyż naprawdę powiedział "Vespucci".
- Ta misja Cristiny jest jedyną, która nie dzieje się we Florencji.
