Pamiątka – wirtualna prezentacja genetycznych wspomnień Ratonhnhaké:tona z 1769 roku, odtworzona przez jego potomka - Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 3.0.
Opis[]
Po zebraniu wszystkich rzeczy dla Matki Plemienia, Ratonhnhaké:ton wraca do Kanatahséton, do namiotu Matki Plemienia, by z nią porozmawiać.
.png){kind=link}
Ratohnhaké:ton przychodzi do Matki Plemienia
.png){kind=link}
Ratohnhaké:ton i Matka Plemienna przy ognisku
.png){kind=link}
Matka Plemienia wyciąga kulę
.png){kind=link}
Ratohnhaké:ton rozpoczynający projekcję
.png){kind=link}
Uformowana Juno
.png){kind=link}
Lot z Juno
.png){kind=link}
Ratohnhaké:ton rysuje znak asasynów na piachu
.png){kind=link}
Ratohnhaké:ton rozmawia z Matką Plemienia po projekcji
Przebieg[]
- Oiá:ner: Wiem, że zastanawiasz się, czemu nie wyniesiemy się z tych lasów. Czemu nie dołączymy do innych Kanien'kehá:ka na wojennej ścieżce. Dziś w nocy uzyskasz wszystkie odpowiedzi. Nasza wioska stoi na świętej ziemi. A naszym obowiązkiem - ponad wszystko inne - jest utrzymać jej istnienie w tajemnicy przed światem.
- Ratonhnhaké:ton: Nawet jeśli oznacza to przyzwolenie na wzrastanie w siłę naszych wrogów?
- Oiá:ner: To dla nas trudna sytuacja. Jesteśmy uwięzieni pomiędzy potrzebą działania - oraz wiedzą, że taka decyzja zagraża nam wszystkim.
- Ratonhnhaké:ton: Cóż jest tak ważnego, że wolimy sami się spętać?
Matka Plemienia wyjęła ze skrzynki artefakt i podała go Ratonhnhaké:tonowi.
- Ratonhnhaké:ton: Co to jest?
- Oiá:ner: Drzwi.
Świat wokół Ratonhnhaké:tona zaczął wirować, kula utworzyła dziwne wizje.
- Ratonhnhaké:ton: Matko Plemienna?
Obok Ratonhnhaké:tona uformowała się Juno.
- Juno: Witaj, strażniku.
- Ratonhnhaké:ton: Czy jesteś... duchem?
- Juno: Możesz uważać mnie za ducha.
- Ratonhnhaké:ton: Gdzie ja jestem?
- Juno: Jesteś tam, gdzie byłeś wcześniej. Jeśli chciałeś zapytać, co teraz widzisz - znane jest to pod nazwą Ogniwa. To tutaj wyliczane są prawdopodobieństwa, aby wybrana została właściwa ścieżka.
- Ratonhnhaké:ton: Jaka ścieżka?
- Juno: Twoja.
Juno przetransformowała Ratonhnhaké:tona w orła, by odbył z nią mentalną podróż.
- Ratonhnhaké:ton: Co mi zrobiliście?!
- Juno: Wybraliśmy formę znaną w twej kulturze. Ma służyć ułatwieniu nawigacji. Od tysiącleci czekaliśmy na twe przybycie. Tego, który przyniesie mu ostatnią część. Aby mógł otworzyć wrota.
- Ratonhnhaké:ton: Nie rozumiem...
- Juno: I nie musisz rozumieć. Czuję, że me słowa sprawiają ci ból... Ale nie miałam takiego zamiaru. Jesteś ważny, dziecko. Na więcej sposobów, niż ci się wydaje. Podczas gdy my rozmawiamy, w tajemnicy gromadzone są siły, by przejąć panowanie nad tymi ziemiami. Jeśli im się uda, sanktuarium zostanie naruszone. Twój rodowód jest wyjątkowy. Przeszłość. Teraźniejszość. Przyszłość. Z wieloma łączą cię więzy krwi. Z wieloma, którzy zmienili świat. A więc i ty go zmienisz. Wezwałam cię tutaj, abyś poznał swój obowiązek. Musisz chronić sanktuarium przed tymi, którzy chcą odczynić nasze dzieło.
- Ratonhnhaké:ton: Jakie sanktuarium? Jakie dzieło?
- Juno: Utrzymanie obecnego kursu zakończy się wynikiem negatywnym. Przedwczesny dostęp zdestabilizuje region. Twoja wioska i twoi ludzie zostaną zniszczeni.
- Ratonhnhaké:ton: Co mam zrobić?
- Juno: Dowiesz się więcej o człowieku, który zapewni dodatkowe szkolenie. Szukaj tego symbolu. Bez wątpienia masz wiele pytań. Z czasem uzyskasz na nie odpowiedzi. Na razie musisz słuchać.
Projekcja kończy się. Ratonhnhaké:ton rysuje na plaży znak asasynów. Podchodzi do niego Matka Plemienia.
- Oiá:ner: Gdzie, Ratonhnhaké:ton? Gdzie widziałeś ten symbol?
- Ratonhnhaké:ton: Duch mi go pokazał. Powiedział, że spotkam człowieka, który pokaże mi dalszą drogę.
- Oiá:ner: Hmm.
- Ratonhnhaké:ton: Ludzie spoza doliny powrócą. Od dawna o tym wiem. I ty również, nawet jeśli postanowiłaś to zignorować.
- Oiá:ner: Przyrzekliśmy chronić to miejsce... Ale ty również masz rację. Świat się zmienia, a my nie możemy się wiecznie chować.
- Ratonhnhaké:ton: Nie będę siedział tutaj i czekał na nasz koniec.
- Oiá:ner: A zatem pozwalam ci to uczynić. Możesz odejść.
- Ratonhnhaké:ton: Czemu zmieniłaś zdanie?
- Oiá:ner: Bo nie mogę zmienić twojego. Weź to... To, czego szukasz, znajdziesz na wschodzie. To tam widziałam ten symbol. Nosił go mężczyzna, który z pewnością ci pomoże, tak jak kiedyś pomógł twej matce.
- Ratonhnhaké:ton: Dziękuję.
- Oiá:ner: Masz szlachetne serce. Ale obawiam się, że oczekujesz zbyt wiele. Idź. Odszukaj swój symbol. Znajdź swoją drogę.
Konkluzja[]
Ratonhnhaké:ton otrzymał pozwolenie od Matki Plemienia, by ruszyć na wschód i odszukać Achillesa Davenporta.
100% synchronizacji[]
Żeby uzyskać stuprocentową synchronizację z Ratonhnhaké:tonem, należy unikać kolizji w powietrzu - 2/2.