Assassin's Creed Wiki
Advertisement
Assassin's Creed Wiki

Oak Island – wirtualna prezentacja dodatkowych wspomnień genetycznych Ratonhnhaké:tona, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 3.0.

Opis[]

Po skolekcjonowaniu wszystkich fragmentów mapy kapitana Kidda, Ratonhnhaké:ton zamierza płynąć na Oak Island, by znaleźć skarb pirata.

Przebieg[]

  • Robert: Co pan o tym sądzi?
  • Ratonhnhaké:ton: Wygląda na to, że to części jednego kawałka skóry… „Leży pod łożem orła, nieopodal siedziby wilka, blisko drzewa pocałowanego ogniem i na ramieniu skały, która nie pasuje.” I trasa prowadząca do jakiejś wyspy. Nie rozumiem tych symboli.
  • Robert: To Oak Island. Przepływałem koło niej setki razy. To nieciekawe miejsce, mówiąc oględnie.
  • Ratonhnhaké:ton: Znalezienie wyspy wydaje się być tą łatwiejszą częścią.
  • Robert: Tak, poczekamy na pana, aż zdecyduje pan, kiedy chce na nią wyruszyć.
  • Drewniana Noga: Naprawdę coś znalazłeś? Ha ha ha!

Ratonhnhaké:ton i Robert docierają na Oak Island.

  • Robert: Jestem trochę niespokojny, kapitanie. Perspektywa odkrycia skarbu kapitana Kidda oraz tajemnic ukrytych wraz z nią nieco mnie wystraszyły.
  • Ratonhnhaké:ton: Proszę uspokoić swe nerwy, to najpewniej jedynie skarb.
  • Robert: Myślałem tak samo, ale biorąc pod uwagę to, do czego posunął się ten człowiek, aby go ukryć, nie jestem już taki pewien. Wszystkie pergaminy prowadzą nas na środek tej samotnej wyspy. Bardzo nie po drodze, kapitanie. Co Kidd ukrył, do kroćset?
  • Ratonhnhaké:ton: Tego nie wiem, ale bardzo chcę się o tym przekonać.
  • Robert: Proszę pamiętać, co zostało napisane: blisko drzewa pocałowanego ogniem, nieopodal siedziby wilka, pod łożem orła i przy skale, która nie pasuje – cokolwiek to znaczy. Czy sądzi pan, że mogą to być punkty orientacyjne?
  • Ratonhnhaké:ton: To możliwe.

Jeden po drugim, Ratonhnhaké:ton rozwiązywał zagadki symboli kapitana Kidda.

  • Ratonhnhaké:ton: O to chodzi. Mam to! Tak jest! Wiem, gdzie to jest!
  • Robert: Jak do…? Rozwikłał to pan? Och! Właśnie dlatego to pan jest kapitanem!

Ratonhnhaké:ton i Robert podchodzą do miejsca ukrycia skarbu. Nagle atakują ich trzy wilki, z którymi Ratonhnhaké:ton się szybko rozprawia.

  • Robert: Diabelnie wielki kawał skały. Jakieś pomysły?
  • Ratonhnhaké:ton: Może uda się ją przesunąć prochem strzelniczym.
  • Robert: Ładna, duża eksplozja, co? Mogłaby zadziałać. A już na pewno przepędziłaby te przeklęte wilki.

Mężczyźni ustawili na skale dwie beczki prochu.

  • Robert: Powinno wystarczyć.

Następnie Ratonhnhaké:ton strzelił w nie z pistoletu, powodując wybuch i odsłonięcie jaskini wapiennej. Asasyn wszedł do środka, zbadał ją i zdobył skarb – szczątek Edenu.

  • Ratonhnhaké:ton: A więc przez to kapitan Kidd cierpiał tyle lat. Niesamowite.

Po zabraniu artefaktu jaskinia zaczęła się walić, więc Ratonhnhaké:ton szybko z niej uciekł.

  • Robert: Tutaj jest! Przez chwilę myślałem, że już pana straciliśmy, kapitanie. Nic panu nie jest?
  • Ratonhnhaké:ton: Nie. Chyba nic.
  • Robert: Co tam się stało? Co pan znalazł?

Ratonhnhaké:ton pokazuje Robertowi artefakt.

  • Robert: To wszystko? Jedna złota moneta? Nie było tam nic więcej? Czy może skrytkę już splądrowano?

Ratonhnhaké:ton użył pierścienia, by wytrącić z ręki butelkę Faulknera.

  • Robert: Co u diabła?!
  • Ratonhnhaké:ton: Nie wiem, jak to działa, ale teraz rozumiem, czemu Kidd tak bardzo ją cenił.

Konkluzja[]

Ratonhnhaké:ton odzyskał fragment Edenu kapitana Kidda.

100% synchronizacji[]

Żeby uzyskać stuprocentową synchronizację z Ratonhnhaké:tonem, należy:

  • Rozwiązać wszystkie zagadki symboli w mniej, niż pięć minut.
  • Nie stracić więcej niż 30% zdrowia.
  • Nie zabijać wilków za pomocą broni dystansowej..

Ciekawostki[]

Po ukończeniu wspomnienia, połączenie z Desmondem nawiązuje Shaun, który objaśnia znaczenie przedmiotu.

  • Shaun: Ciekawy drobiazg, prawda? Cóż, za pomocą swojej niewiarygodnej i nieograniczonej niczym magii doszedłem do tego, że to maleństwo w rzeczywistości pochodzi od Pierwszej Cywilizacji. Wygląda na to, że używali tych przedmiotów w charakterze osobistych pancerzy. Wydziela potężne pole elektromagnetyczne – to wyjaśnia awersję do metali. Wyjaśnia również to, czemu legenda Kidda mówi o tym, że nie dało się go pokonać. Gdy trzymał to w kieszeni, z łatwością zaginał trajektorię kul z muszkietów. Tak czy owak, sądziłem, że chciałbyś się tego dowiedzieć, proszę, rób swoje dalej!
Advertisement