Mord i rzeź

Sekwencja 10 – Ślepa nawigacja
Wspomnienie 2

Grafika symbolizująca wspomnienie

Edward jest zmuszony wytropić i zgładzić swego starego druha, Benjamina Hornigolda, by uniemożliwić mu odszukanie Obserwatorium.

Poprzednie:	Następne:
Zagranie Czarnego Barta	Obserwatorium

Główne

1719 rok

Mord i rzeź – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Edwarda Kenwaya z 1719 roku, ponownie odtworzona w 2013 roku przez analityka Abstergo Entertainment za pomocą Animusa Omega.

Edward przybywa na miejsce spotkania z Bartholomew Robertsem.

Edward: Czujesz to, Adé? Jesteśmy o kilka chwil od łupu wszechczasów.
Adéwalé: Nie czuję nic oprócz gorącego wiatru w uszach, kapitanie.
Edward: Daj spokój, kamracie. Gdy weźmiemy ten skarb, będziemy ustawieni na całe życie. Wszyscy. Po dziesięciokroć.
Adéwalé: Skoro tak mówisz.
Edward: Ahoj, Roberts! Rzucimy kotwicę i spotkamy się na brzegu.
Bartholomew: Byłeś śledzony, kapitanie Kenway. Ciekawe od jak dawna?
Adéwalé: To Hornigold.
Edward: Spalę i obedrę ze skóry tego zdrajcę.
Bartholomew: Uwiń się szybko z naszym przyjacielem, kapitanie. Nim pożałuję swej życzliwości.

Edward chwyta za ster i rusza w pościg za Hornigoldem.

Adéwalé: Kapitanie, dobrze się zastanów, co chcesz tu uczynić.
Edward: Na co znowu narzekasz, Adé? To Ben Hornigold pierwszy chciał nas zabić!
Adéwalé: Owszem... i zdrajcy należy się śmierć. Ale co później? Czy możesz z całą pewnością stwierdzić, że Obserwatorium bardziej należy się tobie niż jemu i tym jego templariuszom?
Edward: Nie, nie mogę! I nie dbam o to. Ale jeśli masz lepszy pomysł, to mów, na Boga.
Adéwalé: Porzuć Robertsa! Powiadom asasynów, sprowadź ich tutaj i pozwól im chronić to miejsce.
Edward: Chętnie ich tu sprowadzę! O ile tylko będzie ich stać, by godnie mi za to zapłacić.
Adéwalé: Ba! Jeśli Hornigold wciągnie nas głębiej w tę mgłę, będzie trzeba przygotować się na ciężki bój. Zbliżamy się do „Kręgosłupa Diabła”.
Edward: Chodzi ci o to, że te skały wyglądają jak kręgosłup bestii?
Adéwalé: Tak. (Kręgosłup Diabła), tak Hiszpanie nazywają to miejsce.

Edward zlokalizował okręt Hornigolda.

Edward: Tam jest Hornigold. Podpłyń bliżej.
Adéwalé: Nie mamy wiele miejsca do manewrów! Uważaj, żeby nie wpakować nas na mieliznę!
Dasz radę to zrobić, brachu? Twoje serce jest na to gotowe?
Edward: Prawdę mówiąc, miałem nadzieję, że pochłonie go morze i zwolni mnie od tego obowiązku.

Okręt Hornigolda rozbija się o wyspę Santanillas. Edward idzie tam.

Edward zszedł na ląd i zaczął szukać Hornigolda.

Benjamin: Żeglarze z was jak z koziej rzyci trąba, chłopcy! I jeśli przeżyjemy ten dzień, to klnę się na Boga, że obedrę was wszystkich ze skóry, leniwe dziwki!
Spokojnie! Zewrzeć szyk, chłopcy! To jeszcze nie koniec walki! Znam tego łotra i wiem, do czego jest zdolny. Przyjdzie po mnie, jako żywo! Utrzymajcie pozycje i bądźcie gotowi na wszystko!

Edward zabija Hornigolda.

Benjamin: Mogłeś walczyć o słuszną sprawę. Ale masz już serce zabójcy. Wszystkie swoje błędy naprawiasz siłą.
Edward: Alem do diaska i tak lepszy od ciebie, Ben. Zdrajco, który uważasz się za lepszego od swoich kamratów!
Benjamin: Uważam – i mam takie prawo! A czegoś ty dokonał od upadku Nassau? Niczego prócz mordów i rzezi!
Edward: Przystałeś do tych, których niegdyś nienawidziliśmy!
Benjamin: Nie! Ci templariusze są inni! Szkoda, że nie miałeś okazji tego dostrzec. Ale jeśli utrzymasz swój kurs, to wkrótce okaże się, że żeglujesz nim samotnie! A na końcu czeka szubienica.
Edward: Możliwe. Ale teraz na świecie jest o jedną żmiję mniej. I to mi wystarczy.

Edward zabił Hornigolda.

Żeby uzyskać stuprocentową synchronizację z Edwardem, należy: