Lukrecja Borgia

Lukrecja Borgia
Informacje biograficzne
Urodzony/na:	18 kwietnia 1480 Subiaco, Włochy
Śmierć:	24 czerwca 1519 Ferrara, Włochy
Okres:	Renesans
Informacje polityczne
Powiązania:	Rodzina Borgiów Templariusze
Informacje techniczne
Pojawia się:	Assassin's Creed: Ascendance Assassin's Creed: Brotherhood Assassin's Creed: Bractwo
Głos:	Liane Balaban
Baza danych:Lukrecja Borgia

Lukrecja Borgia (1480–1519) – córka Rodriga Borgii z nieprawego łoża, młodsza siostra Cesarego Borgii, członkini zakonu templariuszy oraz, dzięki jej małżeństwu z Alfonsem I d'Este, księżna Ferrary.

Biografia

Wczesne życie

Lukrecja urodziła się 18 kwietnia 1480 w Subiaco, miasteczku nieopodal Rzymu. Jej matką była Vannozza dei Cattanei, jedna z licznych kochanek Rodriga Borgii.

Już od najmłodszych lat, Rodrigo posługiwał się Lukrecją w swoich grach politycznych, zaręczając ją dwukrotnie przed jej trzynastymi urodzinami. Oba te związki sam zerwał, by ostatecznie wydać ją za Giovanniego Sforzę, w celu zawarcia sojuszu z władcami Mediolanu.

Małżeństwo to było jednak krótkie, gdyż sojusz przestał być dla Rodrigo użyteczny. Ojciec Lukrecji wysłał ją oraz jej brata Cesare z dala od Rzymu, po czym spróbował przekonać kardynała Ascania Sforzę, wuja Giovanniego, by ten wydał swoją zgodę na rozwód Lukrecji.

W wyniku tej zagrywki, Giovanni oskarżył Lukrecję o kazirodcze stosunki z jej ojcem i braćmi, co doprowadziło do unieważnienia ich małżeństwa, które nie zostało nawet skonsumowane.

Romans z Perotto

Lukrecja i Perotto

Podczas pobytu w klasztorze San Sisto w 1498, Lukrecja zakochała się w jednym z kurierów jej ojca, Perotto Calderonem, który, ku niewiedzy rodziny Borgiów, był członkiem włoskiego rytu zakonu asasynów. Jego misją było szpiegowanie rodziny templariuszy.

Ich romans był utrzymywany w tajemnicy. Odgrywali oni wiernie swoje społeczne role, ona była zwykłą szlachcianką, a Perotto – kurierem. Ich tajemny związek zaowocował ostatecznie ciążą Lukrecji. Dziewięć miesięcy później urodził się chłopiec. Miał on jednak defekty, przez które miał umrzeć w ciągu kilku dni od narodzin. Przez ten poród, związek Perotto i Lukrecji wyszedł na jaw, przez co kurier Borgiów trafił do więzienia.

Perotto nie mógł pogodzić się z losem syna, więc uciekł wraz z nim i ruszył na poszukiwania starożytnego artefaktu, który był w posiadaniu zakonu asasynów. Udało mu się go użyć do uzdrowienia chłopca. Lukrecji nie było jednak dane zobaczyć Perotta, asasyn został stracony za złamanie credo jego bractwa.

Syn Lukrecji i Perotta, Giovanni Borgia, powrócił do Rzymu, gdzie został przygarnięty przez swojego wuja, Cesarego, którego traktował jak ojca. Umożliwiło to Lukrecji obserwowanie tego, jak jej syn dorasta, lecz on postrzegał ją tylko jako ciocię. Pewnego razu, kiedy udało się jej spędzić trochę czasu z Giovannim, ostrzegła go ona, by młodzienieć nie ufał nikomu z ich rodziny.

Małżeństwo z Alfonsem Aragońskim

Lukrecja na spotkaniu z Pietrem Rossim

Następnym małżonkiem Lukrecji został Alfons Aragoński, książę Bisceglie. Jego uroda i uprzejmość urzekły także samego Cesarego, lecz brat Lukrecji szybko stał się zazdrosny o nowego męża siostry. Jej szczęśliwe małżeństwo spowodowało, że Cesare zaczął nienawidzić Alfonsa, gdyż Lukrecja przestała zwracać na brata uwagę.

Przed sierpniem 1500, Cesare zdecydował, że nie zamierza z nikim dzielić się swoją siostrą, więc zlecił zabójstwo Alfonsa Michelettu Corelli. Oczywiście, Lukrecja nie była zadowolona z poczynań jej brata, a w ramach zemsty za jego uczynek, wdawała się ona w romanse z innymi mężczyznami, jak na przykład z Patriziem czy Pietrem Rossim.

Walka z asasynami

Lukrecja towarzysząca rodzinie podczas oblężenia Monteriggioni

W styczniu 1500 Lukrecja towarzyszyła Cesaremu podczas jego oblężenia Monteriggioni. Rodzinie Borgiów udało się pojmać Caterinę Sforzę, zabić Maria Audiotre oraz odzyskać Rajskie Jabłko utracone przez Rodrigo w Wenecji w 1488.

Rok później Lukrecja dołączyła do eskorty wiozącej Caterinę Sforzę do cel więziennych w Castel Sant'Angelo. Na siostrę czekał tam Cesare, a pomiędzy rodzeństwem doszło do pocałunku, podczas którego brat Lukrecji obiecał jej, że gdy on zostanie władcą Włoch, to właśnie ona stanie się jego królową.

Lukrecja zostaje wtrącona do celi Cateriny

Komentarze, które Cesare głosił, na temat ciała Cateriny wzbudziły w Lukrecji zazdrość, przez co ta udała się do cel więziennych, by osobiście wypytać pojmaną władczynię Forlì o szczegóły jej podróży do Rzymu. Lukrecja nie otrzymała satysfakcjonującej odpowiedzi, a po zostaniu oplutą, podniosła metalowy pręt i uderzyła Caterinę, uszkadzając jej biodro.

Lukrecja postanowiła osobiście pilnować klucza do celi Cateriny, więc zabrała go strażnikowi więziennemu i udała się na spotkanie z Pietrem Rossim. W tym samym momencie na terenie Castel Sant'Angelo pojawił się Ezio Auditore da Firenze, który przybył uratować więzioną przez Borgiów Caterinę. Asasyn odnalazł Lukrecję i siłą zaprowadził ją Caterinie, by ta wydobyła ukrywany przez nią klucz i otworzyła sobie celę. Władczyni Forlì, zaraz po wydostaniu się na wolność, pozbawiła Lukrecję przytomności, uderzając jej głową o kraty i zamykając ją w celi, w której Caterina dotychczas była więziona.

Upadek Borgiów

Cesare przesłuchujący Lukrecję

W dniu 18 sierpnia 1503 Lukrecja dowiedziała się, że jej ojciec zarekwirował dla własnego użytku jej zapas cantarelli, preferowanej trucizny rodziny Borgiów. Gdy odkryła też, że tego dnia Cesare miał przybyć do Castel Sant'Angelo, by spotkać się z ich ojcem, Lukrecja zdała sobie sprawę, po co Rodrigowi jej trucizna.

Lukrecja pospieszyła do papieskich apartamentów, gdzie zdążyła ostrzec Cesarego, który żuł już kęs zatrutego jabłka pozostawione dla niego przez ojca. Po usłyszeniu ostrzeżenia, wypluł on truciznę, wściekł się na Rodriga i wepchnął mu resztę jabłka do gardła, pytając umierającego papieża o miejsce ukrycia Rajskiego Jabłka. Gdy nie otrzymał odpowiedzi, rzucił się na Lukrecję, złapał ją za szyję i ignorował jej wszelkie prośby o uspokojenie się. Zrozpaczona Lukrecja spytała się brata czy ten ją kocha, na co on odpowiedział, że widzi w niej „tylko siostrę, nic więcej”. Ostatecznie Lukrecja wyjawiła mu miejsce ukrycia artefaktu.

Gdy asasyn Ezio Auditore wtargnął do apartamentów papieskich, Cesarego już tam nie było, a Rodrigo leżał martwy na podłodze. Florentczyk okazał szacunek swojemu wrogowi i otrzymał od Lukrecji informację o tym, gdzie udał się Cesare.

Małżeństwo z Alfonsem I d'Este

Lukrecja wyszła za mąż po raz trzeci w 1502, tym razem za księcia Ferrary, Alfonsa I d'Este. Mimo tego, że odcięła się od swojego rodowodu po śmierci jej ojca i cały czas spędzała w Delizia di Belriguardo, jej podwładni uważali ją za osobę obcą, nie wartą ich przychylności.

Ezio rozmawiający z Lukrecją w Delizia de Berliguardo

W 1506 roku do Ferrary przybył asasyn Ezio Auditore, który odnalazł ją w jej pałacu. Lukrecja spytała się go czy ten przybył odebrać i jej życie, lecz on przybył tu tylko, by odnaleźć obrazy Leonarda da Vinci, które został skradzione przez Borgiów podczas oblężenia Monteriggioni.

Lukrecja odmówiła mu wpierw i zaoferowała asasynowi, aby wzajemnie „ukoili swoje cierpienie”. Ezio, udając zaintrygowanego propozycją zaczął z nią flirtować, a gdy tylko ta wyjawiła mu gdzie obrazy mogą być, a także gdy zaaranżowała zwrócenie jedynego obrazu pozostałego w jej kolekcji, asasyn związał księżnej ręce i zostawił ją w jej komnacie.

Późniejsze życie i śmierć

Resztę swojego życia Lukrecja poświęciła swoim dzieciom. Wyznała też i odpokutowała za swoje grzechy. Zmarła 24 czerwca 1519, zaledwie dziesięć dni po narodzinach jej ostatniej córki, Izabelli Marii d'Este.

Wygląd i charakter

Lukrecja upokarzająca Caterinę przed tłumem obywateli Rzymu

Lukrecja dzieliła pewne cechy jej ojca i braci. Była osobą hedonistyczną, niestroniącą od uciech ciała. Miała licznych partnerów, w tym także swojego starszego brata, Cesarego, o którego często bywała zazdrosna. Sama także, często celowo, wzbudzała w nim zazdrość, wdając się w liczne związki z innymi mężczyznami. Zdarzyły się relacje, w których Lukrecja pozwalała sobie na bycie osobą wrażliwą, jak na przykład tajemny związek z Perotto Calderonem czy związek małżeński z Alfonsem Aragońskim.

Lukrecja nie stroniła też od przemocy, której zwykła używać przeciwko wrogom własnej rodziny, często upokarzając ich publicznie, jak zrobiła to z Cateriną Sforzą podczas gdy eskortowała ją do cel więziennych w Castel Sant'Angelo.

Rodzina była dla niej bardzo ważna, co ukazało jej przywiązanie do jej syna Giovanniego, który uważał ją za swoją ciocię, a ona, ku swojemu cierpieniu, nie mogła wyjawić mu kim tak naprawdę była.

Ciekawostki

• Lukrecja urodziła ośmioro dzieci. Jej najmłodsza córka, Izabella, przeżyła zaledwie jeden dzień, a komplikacje poporodowe doprowadziły do śmierci Lukrecji dziesięć dni później.
• W bazie danych Animusa Lukrecja nie jest kategoryzowana jako przeciwnik Ezia Auditore, lecz jako jego sojusznik. Ponadto, Wzrok Orła nie podświetlał jej na żaden kolor, mimo jej wrogiego nastawienia wobec protagonisty.
• W niekanonicznej mobilnej wersji gry Assassin's Creed: Brotherhood historia Lukrecji znacznie różni się od tej z głównej gry:
  • Lukrecja uwięziła Caterinę nie w Castel Sant'Angelo, lecz we Florencji. Dzieje się to nie w 1501 roku, lecz w 1486.
  • Caterina nie zostaje przez Borgiów pojmana podczas bitwy o Monteriggioni, lecz później, jako zemsta na Ezio za zabicie przywódcy wyznawców Romulusa.
  • Lukrecja zostaje zabita przez Ezia po pościgu konnym. Asasyn najpierw strzela do niej z ukrytego pistoletu, podnosi ją za szyję, ponownie do niej strzela, a następnie jeden z jego rekrutów strzela do Lukrecji z balisty, przyszpilając ją do pobliskiej ściany.