Metropolia – czwarte z pięciu wspomnień, które ponownie przeżywa Desmond Miles podczas swojej podróży po Wyspie Animusa.
Opis wspomnienia[]
Desmond kontynuuje odkrywanie rdzenia Animusa i przypomina sobie swoje pierwsze chwile w Nowym Jorku.
Dialog[]
- Desmond: I o zmierzchu z powrotem do roboty. Metrem z Brooklynu do centrum. Potem przesiadka na Washington Square. I deptakiem w dół.
- Desmond: Wynurzam się spod ziemi jak żywy trup, prosto w objęcia słońca, blask sprawia, że mrużę oczy. Ten dziesięciominutowy spacer od metra do baru zawsze dobrze na mnie wpływa. Ale to uczucie nigdy nie trwa długo. Czasami miasto jest jak wampir. Kradnie ci wszystkie najlepsze chwile. Pojawiają się i znikają w ułamku sekundy, a za moment już o nich nie myślisz. W pamięci zostają tylko te najgorsze.
- Desmond: Stanie za barem "Pod psem". Tylko tam wszedłem i od razu dali mi szejker. To mój zniewalający wygląd załatwił mi tę robotę. Myślę, że właścicielka trochę się we mnie zadurzyła. Uśmiech losu.
- Klient: Hej! Jak się nazywa ten drink, coś go pan ostatnio wykombinował?
- Desmond: Kpiłem ze swojej przeszłości. Kpiłem ze swojej rodziny. Żartowałem ze wszystkiego, nawet z końca świata.
- Klient: Ostatnio go tu piłem.
- Desmond: Pyta pan o Shirley Templar?
- Klient: Shirley Templar? Co w tym jest?
- Desmond: To co zwykle, dodałem tylko trochę ginu.
- Klient: No to jedziemy. Daj mi cztery.
- Desmond: To miejsce to był jeden wielki sen. A ja co wieczór widziałem ludzi, którzy go śnili. Nie wiem jak to robili. Tutaj uśmiech kosztuje tyle samo, co wynajęcie mieszkania. Im bardziej tęskniłem za rodziną, tym bardziej sam siebie za to nienawidziłem. Wmawiałem sobie, że potrzebuję nowej rodziny. Że muszę zacząć wszystko od początku.
- Kumpel: Hej, Dez! Idziesz na imprezę po robocie?
- Desmond: Nie. Mam już trochę dość.
- Desmond: Światła. Akcja. Basy. Odmóżdżenie. Sto dwadzieścia cztery uderzenia na sekundę. Dwa razy szybciej niż normalne tętno.
- Dziewczyna: Więc skąd pochodzisz?
- Kumpel: On się wychował w jakiejś sekcie, czy czymś takim. No wiesz, gdzieś na zachodzie!
- Desmond: Moi starzy mieli pierdolca na punkcie teorii spiskowych. Kryli się po lasach, z dala od systemu!
- Dziewczyna: Mówisz serio?
- Desmond: Boże, jak oni wszyscy świetnie wyglądali. Te dziewczyny w mini, mrugające oczy, krople potu. Wszyscy byli tacy piękni w tym jaskrawym świetle.
- Dziewczyna: Chodź potańczyć!
- Desmond: Byłem nowym człowiekiem. Nowo narodzonym. Samotnym, ale żyjącym pełnią życia. Próbowałem zapomnieć.
- Dziewczyna: No chodź!
- Desmond: Odpuść sobie, Desmondzie. Po prostu odpuść. Zapomnij.
Ciekawostki[]
- To wspomnienie jest dostępne po usunięciu 20 Fragmentów Danych Animusa.
- Za ukończenie tego wspomnienia zostajemy nagradzani osiągnięciem "Zgniłe jabłko".
| Ikona | Nazwa | Jak uzyskać | Punkty | Trofeum |
|---|---|---|---|---|
|
Zgniłe jabłko | Ukończ czwartą sekwencję Desmonda. | 20
|
 Brąz
|
Abstrakcja wejścia na Imprezę
Drinki w barze "Pod psem"
Abstrakcja baru "Pod psem"
Metro, którym Desmond jeździł do pracy.