- „Zachowajcie więc czujność. Oszczędzajcie amunicję. Pilnujcie, żeby mieć dobre pole widzenia. A przede wszystkim, ludzie: nie strzelajcie, póki nie będziecie mogli zajrzeć im w oczy.”
- ―Israel Putnam do żołnierzy[src]
Bitwa o Bunker Hill – wydarzenie, które miało miejsce 17 czerwca 1775 roku, w początkowych etapach wojny o niepodległość Ameryki.
Bitwa wzięła swoją nazwę od wzgórza, które było początkowo głównym celem działań kolonistów i Brytyjczyków. Podczas tej bitwy asasyn Ratonhnhaké:ton zabił angielskiego oficera i templariusza Johna Pitcairna.
Preludium[]
Podczas marszu na Boston, armia kontynentalna rozbiła obóz niedaleko Charlestown, okupując Bunker Hill i Breed's Hill. Mimo rozkazu ufortyfikowania Bunker Hill, generał Prescott zajął się tym drugim. Generał Israel Putnam przeciwstawił się jego decyzji, jako iż Beer's Hill znajdował się bliżej brytyjskich okrętów w porcie i łatwiej było się na niego dostać.
Kiedy Putnam argumentował się z innymi przywódcami, Brytyjczycy zaczęli ostrzeliwać pozycje patriotów, zabijając kilku żołnierzy. Podczas bombardowania pojawił się Connor, asasyn wysłany tutaj przez Samuela Adamsa, w poszukiwaniu Johna Pitcairna. Mimo pesymistycznych słów Putnama, Ratonhnhaké:tonowi udało się przebiec przez bombardowane miasto, dopłynąć do brytyjskich okrętów i je zatopić.
Tymczasem generał Brytyjczyków, William Howe, dotarł do Moulton's Hill, ale wstrzymał się z atakiem na posiłki, co dało patriotom czas na dalsze fortyfikowanie wzgórza.
Przebieg bitwy[]
Po zaatakowaniu patriotów Howe spodziewał się szybkiego zwycięstwa. Connor dotarł na Breed's Hill, kiedy Putnam wypowiadał swoje słynne „Nie strzelajcie, póki nie będziecie mogli zajrzeć im w oczy” i wkrótce dostrzegł Pitcairna w obozie na Moulton's Hill, za rzędami wojsk brytyjskich. Zastanawiając się, jak dotrzeć do templariusza, Putnam zasugerował asasynowi, żeby poczekał na osłabienie wojsk Brytyjczyków i zaskoczył ich atakiem od tyłu. Zamiast tego Connor zdecydował się na przebiegnięcie przez pole bitwy.
Wojska brytyjskie miały tą przewagę, że były bardziej zdyscyplinowane i zorganizowane. Małe grupki patriotów musiały chować się za przeszkodami i oddawać strzały w przerwach między salwami przeciwników. Walka zmusiła Ratonhnhaké:tona do przebiegnięcia przez pole bitwy i wdarcia się do obozu bokiem, przez skalne ściany Moulton's Hill. Tam, pozostając niezauważonym, dotarł do Pitcairna i zabił go, skacząc z masztu flagi. Później powrócił do Putnama.
W tym czasie wojska brytyjskie zaatakowały patriotów i wycofywały się dwa razy. Jednakże Brytyjczycy wysłali posiłki, które wkrótce pojawiały się pod Bunker Hill. Zanim Connor dotarł do Breed's Hill, amerykanie stracili już wielu ludzi i Putnam rozkazał natychmiastowy odwrót.
Następstwa[]
Bitwa zakończyła się dużymi stratami dla obu stron. Patrioci wycofali się z Bunker Hill, skupiając swoje działania wokół Bostonu. Ratonhnhaké:ton ostrzegł Putnama, że za tym stało coś więcej, ujawniając list, w którym znajdowały się szczegółowe plany zabójstwa Jerzego Waszyngtona.
Wynikiem bitwy było pyrrusowe zwycięstwo Brytyjczyków – mimo wygranej stracili oni ponad dwa razy więcej żołnierzy niż patrioci, a sama bitwa była zastrzykiem morale dla amerykańskich żołnierzy, pokazując, że mogą stawić czoła wrogowi i pokonać go mimo nierównej walki.
