Przejęcie – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Altaïra Ibn-La'Ahada, odtworzona przez Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa.
Opis[]
Altaïr, Malik Al-Sayf i jego brat Kadar zostają wysłani do Świątyni Salomona przez swojego mistrza, Rashida ad-Din Sinana w celu odzyskania istotnego artefaktu. Wnet po odkryciu głównej komnaty, w której znajdowała się Arka Przymierza, przybyli templariusze pod dowodzeniem Roberta de Sable, początkowo nie zdając sobie sprawy z obecności wrogów.
Przebieg[]
Altaïr tuż przed zabiciem niewinnego.
Malik krytykujący działania Altaïra.
Asasyni odkrywają Arkę Przymierza.
Altaïr w konfrontacji z Robertem.
Widok na Jerozolimę.
Altaïr przed zburzonym wejściem.
W tunelach pod Świątynią Salomona Altaïr zauważa starca, odwróconego plecami do trójki asasynów.
- Malik: Zaczekaj! Musi być inny sposób. On nie musi umierać.
W tle słychać kroki, aż do momentu, gdy Altaïr dobiega do starca. Asasyn znosi niewinnego na kolana, po czym wbija ukryte ostrze w jego szyję, tym samym go zabijając.
- Kadar: Doskonałe zabójstwo. Szczęście sprzyja twemu ostrzu.
- Altaïr: To nie szczęście, lecz umiejętności. Przypatrz się dłużej, a może czegoś się nauczysz.
- Malik: W rzeczy samej. Nauczy cię lekceważyć wszystko, czego nauczył nas Mistrz.
- Altaïr: A jak ty byś to zrobił?
- Malik: Nie ściągnąłbym na nas uwagi. Nie odebrałbym życia niewinnemu. A przede wszystkim, postępowałbym zgodnie z Kodeksem.
- Altaïr: "Nic nie jest prawdą. Wszystko jest dozwolone." Wtedy lepiej zrozumiesz te słowa. Nie liczy się sposób lecz sam fakt wykonania zadania.
- Malik: To nie są metody–
- Altaïr: –Moje metody są lepsze.
- Malik: Rozejrzę się. Spróbuj nas bardziej nie zhańbić.
- Kadar: Co jest naszym zadaniem? Mój brat nie chce mi powiedzieć nic poza tym, że to zaszczyt w nim uczestniczyć.
- Altaïr: Mistrz sądzi, że templariusze znaleźli coś pod wzgórzem świątynnym.
- Kadar: Skarb?
- Altaïr: Nie wiem. Liczy się to, że Mistrz uważa to za ważne, inaczej nie wysłałby mnie bym to odzyskał.
Altaïr i jego sojusznicy docierają do świątyni, zabijając po drodze strażnika przed dojściem do głównej komnaty.
- Malik: Tam! To na pewno Arka!
- Kadar: Arka... Przymierza?
- Altaïr: Nie wygłupiaj się. Nie ma czegoś takiego. To legenda.
- Kadar: To co to jest?
- Malik: Cicho. Ktoś idzie.
Przez dolne wejście do komnaty wchodzi dwóch templariuszy pod dowodzeniem Roberta de Sable. Zwraca się on w kierunku Arki.
- Robert: Chcę przejść przez tę bramę przed świtem! Im szybciej to zrobimy, tym wcześniej będziemy mogli zająć się z tymi szakalami z Masjafu!
- Altaïr: To Robert de Sable. Jego życie należy do mnie.
- Malik: Nie! Kazano nam odzyskać skarb, a z Robertem rozprawić się tylko w razie konieczności.
- Altaïr: Stoi między nami, a skarbem. Moim zdaniem to konieczne.
- Malik: Dyskrecja, Altaïrze!
- Altaïr: Chyba tchórzostwo. Ten człowiek jest naszym największym wrogiem, a teraz mamy szansę się go pozbyć!
- Malik: Złamałeś już dwie zasady naszego Kodeksu. Teraz zamierzasz złamać trzecią. Nie narażaj bractwa!
- Altaïr: Przewyższam cię zarówno tytułem, jak i umiejętnościami.
Altaïr ignorując ostrzeżenia swojego kompana, schodzi na ziemię, zdradzając templariuszom swoją obecność.
- Altaïr: Stać, templariusze! Nie tylko wy macie tu coś do załatwienia.
- Robert: Ach! To wyjaśnia zniknięcie mojego człowieka. Czego więc chcesz?
- Altaïr: Krwi.
- Malik: Nie rób tego!
Malik daremnie próbuje powstrzymać Altaïra przed zaatakowaniem Roberta. Templariusz jednak z łatwością okiełznuje szarżę i chwyta Altaïra.
- Robert: Nie wiesz w co się wtrącasz, asasynie. Oszczędzę cię tylko po to, byś mógł doręczyć wiadomość swemu Mistrzowi. Ani on, ani jego ludzie nie zdobędą Ziemi Świętej. Powinien uciekać, póki jeszcze ma szansę. Jeśli zostanie, zginiecie wszyscy.
Robert wyrzuca Altaïra z komnaty, a rusztowanie podtrzymujące bramę zostaje zawalone, oddzielając Altaïra od Malika i Kadara, którzy prowadzą walkę z templariuszami.
- Robert: Do broni! Zabić asasynów!
Konkluzja[]
Altaïr nie zdołał odzyskać skarbu templariuszy, zostając przy tym upokorzony przez Roberta de Sable. Asasyn opuścił Jerozolimę i powędrował do Masjafu, by złożyć raport swojemu Mistrzowi. Ponadto w wyniku ran odniesionych przez braci Al-Sayf, lewa ręka Malika została amputowana, a jego brat Kadar zginął.