Rodzina Auditore – florencka rodzina, do której należą między innymi Ezio i jego ojciec Giovanni, którzy byli asasynami.
Historia rodu Auditore[]
Tekst ten znajduje się na tablicach w grobowcu rodzinnym Auditore w Monterrigioni.
Wenecja, 1296[]
Wychowano mnie w małym domu na weneckiej lagunie, z widokiem na spienione morskie fale. Gdy tylko zacząłem chodzić, zostałem marynarzem. Pływałem po Atlantyku, najpierw jako uczeń, a potem przewoziłem ładunki dla Messer Marco Polo, patrona mego ojca. To było dobre życie.
Wybrzeże[]
Pewnego dnia szukałem pracy w porcie i... zakochałem się. Miała ledwie dwadzieścia wiosen, lecz gdy wejrzałem w jej oczy, zobaczyłem cały świat, ostrzejszy i jaśniejszy niż słońce. Potem nadal wypływałem w morze, ale me serce zostawało na lądzie, przy tej dziewczynie, która została mą żoną, i przy naszym synu.
Pierworodny[]
Tego lata, pewnego popołudnia, Messer Polo wezwał mnie do swego gabinetu. Był już tam mój ojciec, a obok niego starszy człowiek, ubrany w dziwny płaszcz z kapturem, obserwował nas.
W tym momencie zmieniło się całe moje życie, ojciec powiedział mi, że jestem Asasynem. Zdjął swój sygnet i pokazał mi dziwne znamię na palcu, wyjaśniając, że nasza rodzina należy do starożytnego zakonu stojącego na straży ludzkości.
Przerwał i wtedy, gdy milczałem, podszedł do mnie Messer Polo. Powiedział, że przybysz w kapturze będzie moim nauczycielem, a ja w zamian zabiorę go przez Morze Śródziemne do Hiszpanii. I tak rozpocząłem terminowanie u Dantego Alighieri, przez co utraciłem wszystko, co czyniło mnie szczęśliwym.
Mentor[]
Messer Alighieri często spotykał się ze mną w trakcie przygotowań do podróży. Najpierw chodziło tylko o kupowanie zapasów, ale wkrótce rozmawialiśmy o ważniejszych rzeczach: o życiu, miłości, honorze i sprawiedliwości.
Nauczył mnie, że społeczeństwo zostało zorganizowane tak, żeby można było kontrolować jego członków. Tak, by uniemożliwić nam myślenie i widzenie. Wkrótce potrafiłem przejrzeć wszystkie prawa i iluzje. Zrozumiałem, że ludzkość była wykorzystywana przez władców i że my, ludzie, zasługujemy na wolność.
Wtedy Dante zaczął pokazywać mi strony z księgi, którą Messe Polo przywiózł z pałacu wielkiego Dżyngis Chana. Ten manuskrypt, zwany Kodeksem, opisywał nasz zakon.
Niespodziewane rozstanie[]
Nasza planowana podróż nie doszła do skutku. Dante zginął, wracając do Ravenny po resztę swoich rzeczy. Zasmucony stratą mentora poszedłem przekazać złe wieści memu ojcu i Messer Polo. Nim zdążyłem cokolwiek powiedzieć, zaciągnięto mnie do gabinetu, a pobladły ojciec zamknął za mną drzwi.
Wstrząśnięty, w milczeniu słuchałem jego słów. Dante chciał zabrać Kodeks do Hiszpanii, gdzie byłby bezpieczny. Lecz byliśmy obserwowani. Wrogowie Asasynów, templariusze, wciąż istnieli.
Pamiętam jak opowiadał mi historie o Templariuszach i wszystko zrozumiałem. Dante został zamordowany. templariusze wiedzieli o Kodeksie i o nas. Roztrzęsiony ojciec kazał mi zabrać Kodeks i natychmiast wyruszyć z żoną i dzieckiem do Hiszpanii. Gdy Messer Polo poganiał mnie do drzwi, podał mi mały kawałek papieru z zapisaną liczbą. Dzięki temu skrawkowi mogłem korzystać z jego kredytu. Tylu dukatów nie widziałem przez całe życie, w żadnym banku Italii.
Na morzu[]
Wypłynęliśmy tej samej nocy, okręt był załadowany towarami przeznaczonymi na sprzedaż na targowiskach Barcelony. Z początku wszystko szło dobrze. Potem, żeby uniknąć zbliżającego się sztormu, zakotwiczyliśmy w porcie Otranto. Pod osłoną ciemności zjawili się piraci. Zauważyłem ich dopiero, gdy wchodzili na mój okręt.
Razem z rodziną ukryłem się w ładowni. Wyciągnąłem Kodeks, dotknąłem dłońmi wytartej skóry i nagle rozpadł się grzbiet. Kartki bezgłośnie wylądowały na podłodze. Poupychałem je w kufrach, skrzyniach i pojemnikach, które miałem sprzedawać.
Ludzie, którzy nas znaleźli, byli pijani, czułem to w ich oddechach. Kiedy spytali o Kodeks, domyśliłem się, kto ich przysłał. Tłumiąc gniew, powiedziałem, że wyrzuciłem go za burtę.
Zaczęli się śmiać. Dwóch mnie przytrzymało, wziąć rechocząc, pozostali rozcięli ubranie mej żony. Błagała o litość, dopóki nie załamał się jej głos. Kiedy skończyli, wyrzucili ją do morza.
Zabrali mój ładunek, zatopili okręt i zostawili mnie dryfującego na kawałku relingu.
Wraz z synem dotarłem na plażę. Następnego ranka, przypływ wyrzucił na brzeg ciało mojej żony.
Nowe imię[]
Nigdy więcej nie ujrzałem morza.
Dotarłszy do Florencji, wynająłem mały pokój i poszedłem do banku. W mej pamięci tkwił wyryty numer, jaki podał mi swego czasu Polo.
Mając do dyspozycji olbrzymią sumę, udałem się w przebraniu do Wenecji, żeby odszukać ojca. Następnego dnia wróciłem do Florencji. Polo i mój ojciec już nie żyli.
Od tamtego czasu zbierałem traktaty o architekturze, studiowałem języki klasyczne i uczyłem się śpiewu. Przyjąłem nazwisko Auditore, udając szlachcica z florenckiego dworu. Przyjęli mnie jak swojego, brałem udział w ich intrygach i zbudowałem tę willę dla mnie i mego syna.
A potem zacząłem na nich polować. Wychowałem syna na wojownika, który znajdzie Kodeks i będzie zabijał Templariuszy. Razem pomścimy honor mej żony i śmierć mego ojca. Tych dwóch rachunków nigdy nie uda się wyrównać.
Do Auditore, który to czyta: pamiętaj, że nie jesteś szlachetnie urodzony. Nie jesteś jednym z oszustów, jesteś jednym z ludzi. Pomścij nas!
Rodzina Auditore[]
Informacje z Bazy Danych Animusa 2.0
Mario Auditore[]
Mario Auditore
Rok narodzin: 1434.
Profesja: Najemnik.
Mario Auditore, jeden z licznych condottieri patrolujących toskańskie okolice - odegrał ważną rolę w bitwie pod Anghiari, ostrzegając Micheletto Attendolo o pojawieniu się tumanów kurzu na drodze. Jak się okazało, było to niespodziewane natarcie wojsk Mediolanu. Dzięki Mario mediolański atak nie powiódł się, a florentyńczycy zwyciężyli.
Choć Mario stanął po stronie Florencji pod Anghiari, to przez większość swojego życia bronił interesów swego rodzinnego miasta Monteriggioni, utrudniając Florencji zajęcie terytorium Toskanii.
Gdy młodszy brat Mario, Giovanni, przeprowadził się do Florencji w roku 1454, rozwijając swą karierę bankową, Mario został w rodzinnej willi w Monteriggioni W liście do Giovanniego napisał: "wolę walczyć jak mężczyzna, niż przerzucać papierki w kantorze".
Giovanni Auditore[]
Rok narodzin: 1436.
Profesja: Bankier, doradca
Giovanni Auditore
Giovanni Auditore był jedną z najważniejszych figur piętnastowiecznego florenckiego środowiska bankowego. Jako przełożony domów bankowych di Medici był odpowiedzialny za sprawne zarządzanie całością imperium finansowego rodu, w czasie gdy Lorenzo zajęty był władaniem. Poszerzając swe wpływy na placówki zagraniczne, był pierwszym, który zauważył problemy w Lyonie i zaalarmował Francesco Sassettiego - jego interwencja zapobiegła katastrofie.
Tak wielki talent został właściwie nagrodzony. Giovanni nawiązał bliską przyjaźń z Lorenzo de' Medici (Wawrzyńcem Wspaniałym), stając się jednym z jego najbliższych doradców. Papieskie poparcie dla banku Medici w 1471 r także było dziełem Giovanniego.
Wdzięczny i uspokojny Lorenzo wynagrodził Giovanniego, płacąc za jego pałac.
Maria Auditore[]
Rok narodzin: 1432.
Profesja: Pisarka.
Maria Auditore
"Zmęczyły mnie okalające mnie mury, nudzi mnie bezpieczeństwo. Czas podjąć decyzję: wyruszę i przekonam się, jakie może być moje życie."
Maria napisała te słowa, mając 16 lat, tydzień przed poznaniem Giovanniego Auditore.
Urodziła się w potężnym rodzie bankierów - Mozzi. Maria stanowi jedno z najsławniejszych źródeł historycznych z tego okresu dzięki jej wielotomowemu pamiętnikowi, które został przełożony przez wielu znanych naukowców i jest wystawiony w Galerii Uffizi we Florencji.
Dzięki funduszom rodziców, Maria otworzyła piekarnię na dziedzińcu rodzinnego palazzo, który przekształciła w miejsce spotkań artystycznych. To tam poznała "mężczyznę tak przekonującego, że nie mogłam ruszyć się z miejsca, ani odwrócić od niego wzroku". Tym mężczyzną był Giovanni Auditore.
Maria i Giovanni pobrali się w roku 1450. Maria kontynuowała pisanie pamiętnika jeszcze przez kilkadziesiąt lat. Opisuje, jak została patronką wielu artystów, pisze też o trudach rodzicielstwa i tu urywają się jej zapiski, ku rozczarowaniu wszystkich historyków.
Federico Auditore[]
Rok narodzin: 1456.
Profesja: Student.
Federico Auditore
Starszy brat Ezio i najstarszy Auditore, Federico, zaczął pracę jako urzędnik w banku Medici, mając 19 lat. Jednak bankowe zapisy stwierdzają, że przez większość czasu obijał się zamiast pracować.
Jeden wpis zawiera więcej danych. 17 września 1475 r. zniknęła sakiewka złotych florenów. "Gdy bank ogarnęła panika, starszy auditore podszedł do Francesco Sassettiego i z uśmiechem wyjawił mu, gdzie jest sakiewka. Okazało się, że ukryto ją na dachu! Gdyby nie był synem Giovanniego Auditore, porozmawiałbym z Lorenzo de' Medici i kazałbym zakuć go w dyby!".
Oczywiście Federico został zwolniony z banku tuż po 20 urodzinach.
Ezio Auditore[]
Ezio Auditore
Rok narodzin: 1459.
Profesja: Student.
We wpisie w pamiętniku z roku 1474 r. Maria Auditore, jedna z wielkich kronikarek Florencji i matka Ezio, opisuje swego syna jako "lubiącego rywalizację, upartego i pyskatego, a jednocześnie tak zaangażowanego w to, co robi, że trudno go o cokolwiek obwiniać". Skargi składane do straży miejskiej przez liczne szlachcianki pozwalają przypuszczać, że był nietuzinkowym kobieciarzem.
Jego nauczycielem był wielki bankier Giovanni Tornabuoni. Zapiski dotyczące szkolnych lat Ezio kończą się na 17 roku jego życia, kiedy to jego nazwisko pojawia się w kontekście potwornego przestępstwa.
W archiwach nie ma na ten temat dokładnych informacji, ale potem Ezio znika z kart historii, jakby nigdy nie istniał.
Claudia Auditore[]
Claudia Auditore
Rok narodzin: 1461.
Profesja: Studentka.
Trzecie dziecko Giovanniego i Marii Auditore i pierwsza dziewczynka w rodzinie, Claudia była chyba rozpuszczonym bachorem. Wygląda na to, że rodzice musieli zwiększyć jej posag o 1000 florenów po tym, jak odstraszyła wszystkich kandydatów.
W raporcie z jej szkoły napisano, że kiedyś zaatakowała pewnego młodzieńca, z którym się spotykała, ponieważ spojrzał na inną dziewczynę.. i pozbawiła go przytomności. Z drugiej strony, jest siostrą Ezio, więc powinieneś być bezpieczny.
Petruccio Auditore[]
Petruccio
Rok narodzin: 1463.
Profesja: Student.
Petruccio - najmłodsze z dzieci Auditore, był tuż po narodzinach opisywany przez Giovanniego Auditore w liście do Lorenzo de' Medici jako "słabej budowy".
Najwyraźniej z czasem nic się nie zmieniło. Petruccio zabrano ze szkoły z powodu choroby, gdy miał 12 lat i wedle zapisków lekarza był przykuty do łóżka. Po tym czasie nie ma żadnych informacji na jego temat, więc można zakładać, że nie udało mu się wyjść z tego obronną ręką.
Annetta[]
Rok narodzin: 1457.
Profesja: Służąca.
Annetta
Annetta, służąca rodu Auditore, wykonywała jeden z niewielu szanowanych zawodów dozwolonych dla kobiet w okresie Renesansu. Bogate rody rzadko miały więcej niż jedną - dwie służące. Większość z nich była młoda, niektóre nawet to dzieci. Wiele z nich miało nadzieję, że przełożeni podniosą ich status społeczny, ale najczęściej służące były szybko wymieniane.
Niewiele wiadomo o życiu Annetty. Nie odcisnęła swego piętna w historii.