Nowy porządek

Sekwencja 5 – Dziedzic Imperium
Wspomnienie 7

Grafika otwierająca wspomnienie

Informacje techniczne

Opis:

Altaïr i Maria wrócili do Masjafu po 10 latach nieobecności, by dowiedzieć się, że ich najmłodszy syn nie żyje, zaś Abbas został przywódcą. Spotkaj się z Abbasem i wymierz mu sprawiedliwość.

Poprzednie:	Następne:
Forum Bovis	Prosto w mrok

Pojawia się w:

Assassin's Creed: Revelations

Typ:

Główne

Informacje historyczne

Wykonujący:

Ezio Auditore da Firenze
W ciele Altaïra Ibn-La'Ahada

Miejsce:

Masjaf

Data:

1228 rok

Nowy porządek – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Ezia Auditore da Firenze z 1511 roku, odtworzona przez jego potomka – Desmonda Milesa w 2012 roku przy pomocy Animusa 2.03.

Opis[]

Altaïr siedzi na ławce w Masjafie. Podchodzi do niego jego żona, Maria.

Przebieg[]

Altaïr: Templariusze odbili swoje archiwum na Cyprze. Abbas nie wysłał uzupełnień. To była masakra.
Maria: O mój Boże...
Altaïr: Mario, kiedy opuszczaliśmy Masjaf dziesięć lat temu, to Bractwo było silne. Ale wszystkie nasze starania zostały zaprzepaszczone.
Maria: Abbas musi za to odpowiedzieć.
Altaïr: Odpowiedzieć przed kim? Asasyni są teraz posłuszni tylko jego rozkazom.
Maria: Altaïrze, powstrzymaj swą żądzę zemsty. Głoś prawdę, a zobaczą, że zbłądzili.
Altaïr: On zabił naszego najmłodszego syna, Mario! Zasługuje na śmierć!
Maria: Być może. Ale jeśli nie odzyskasz kontroli nad Bractwem w sposób zgodny z honorem, jego fundament obróci się w pył.
Altaïr: Masz rację. Trzydzieści lat temu pozwoliłem pasji wziąć górę nad rozsądkiem. Przez to właśnie powstała rana, która do dziś się nie zabliźniła.
Maria: Mów rozsądnie, a rozsądni ludzie cię posłuchają.
Altaïr: Niektórzy tak, ale nie Abbas. Powinienem był go wydalić z Bractwa trzydzieści lat temu, gdy próbował skraść Jabłko.
Maria: Ale zyskałeś szacunek pozostałych asasynów właśnie dlatego, że pozwoliłeś mu zostać.
Altaïr: Skąd o tym wiesz? Nie było cię tam.
Maria: Poślubiłam prawdziwie mistrzowskiego gawędziarza.
Altaïr: Popatrz tylko. Masjaf jest cieniem samego siebie.
Maria: Nie było tu nas od dawna.
Altaïr: Ale się nie ukrywaliśmy. Zagrożenie ze strony Mongołów wymagało naszej uwagi i dlatego wyjechaliśmy. Kto spośród tych tutaj może powiedzieć to samo o sobie?
Maria: Gdzie jest nasz najstarszy syn? Czy Darim wie, że jego brat nie żyje?
Altaïr: Wysłałem mu wiadomość cztery dni temu. Jeśli szczęście nam dopisało, powinien już ją dostać.
Abbas... prawie mi go żal. Obnosi się ze swoją urazą, jakby nosił drogocenny płaszcz.
Maria: Jego rana jest głęboka. Prawda mu pomoże.
Altaïr: Gdy przemierzam te ulice, czuję w ludziach wielki strach, a nie miłość.
Maria: Abbas zniszczył to miejsce i okradł je z jego radości.
Altaïr: Być może zmierzamy ku własnej zagładzie, Mario.
Maria: Być może. Ale zmierzamy ku niej razem.

Altaïr i Maria docierają do Abbasa i innych asasynów.

Abbas: Dajcie im mówić.
Altaïr: Chcemy znać prawdę o śmierci naszego syna. Czemu Sef zginął?
Abbas: Chcecie prawdy, czy powodu do zemsty?
Maria: Jeśli prawda da nam powód, nie będziemy się powstrzymywać.
Abbas: Oddaj Jabłko, Altaïrze, a ja powiem ci, czemu twój syn został stracony.
Altaïr: Ach, i oto prawda już wydobywa się na światło dzienne. Abbas chce Jabłka dla siebie. Nie po to, aby otworzyć wasze umysły, tylko by je kontrolować!
Abbas: Miałeś ten artefakt przez trzydzieści lat, Altaïrze, kąpiąc się w jego mocy i gromadząc jego sekrety. Jabłko toczy cię niczym trąd.
Altaïr: Bardzo dobrze, Abbasie. Weź je sobie.
Maria: Co?

Abbas poleca Swamiemu zabrać Jabłko.

Swami: Zanim ściąłem twojego syna, powiedziałem mu, że ty kazałeś go zabić. Umarł w przekonaniu, że go zdradziłeś.

Altaïr użył Jabłka na Swamim.

Swami: Ach!
Maria: Altaïr! Altaïrze, nie!

Swami zamordował Marię, a Altaïr Swamiego.

Maria: Siła, Altaïrze, siła!
Altaïr: Mario...

Maria zmarła.

Abbas: Jest opętany! Zabić go! Zabrać Jabłko! Natychmiast!

Altaïr uciekł przez fortecę do wioski pod Masjafem, gdzie napotkał Darima.

Darim: Ojcze! Dostałem waszą wiadomość. Co się stało?
Altaïr: Darim! Zawracaj!
Darim: Czy oni wszyscy oszaleli?
Altaïr: Musimy ruszać. Jabłko nie może wpaść w ręce Abbasa.
Darim: Jeśli potrzebujesz więcej noży, weź te.

Altaïr i Darim zaczęli uciekać z Masjafu.

Darim: Gdzie jest matka?
Altaïr: Nie żyje, Darimie. Przykro mi.
Darim: Co? Jak?!
Altaïr: Później. Najpierw walka.
Darim: Bracia, nie musimy walczyć.
Altaïr: Zapomnij o rozsądku, Darimie. Zatruto ich kłamstwami.
Darim: Czy to Abbas zabił mojego brata?
Altaïr: Zabił twojego brata, Malika i innych, których nikt nie policzy.
Darim: To szaleniec.
Altaïr: Szaleniec z własną armią.
Darim: Umrze. Nadejdzie dzień zemsty.
Altaïr: Czas ruszać!

Altaïr i Darim opuszczają konno Masjaf.

Abbas: Odbiorę ci Jabłko, Altaïrze! Utnę też twoją głowę za hańbę, jaką okryłeś moją rodzinę! Nie możesz wiecznie uciekać! Nie przed nami, nie przed swoimi kłamstwami!
Altaïr: Maria... Moja jedyna...