...Koniec – wirtualna prezentacja wspomnień genetycznych Edwarda Kenwaya z 1722 roku, odtworzona przez analityka Abstergo Entertainment w 2013 roku za pomocą Animusa Omega.
Opis[]
Edward i jego nowy kwatermistrz Anne Bonny zatrzymują się w Wielkiej Inagui i oddają tę kryjówkę asasynom. Chwilę później do Edwarda przybywa wyjątkowy gość.
Przebieg[]
- Edward: Panowie. I jak wam się tu podoba?
- Ah Tabai: Będzie nam tu dobrze. Ale nasze działania wymagają rozległej siatki operacyjnej. Musimy żyć i pracować wśród ludzi, których chronimy, tak jak niegdyś zalecał Altaïr Ibn-La'Ahad.
- Edward: Zatem do tego czasu czujcie się jak u siebie.
- Adéwalé: Edwardzie. Kapitan Woodes Rogers wylizał się z ran. Już wrócił do Anglii... jest okryty niesławą i ma ogromne długi, ale nie stał się przez to mniejszym zagrożeniem.
- Edward: Dokończę tę sprawę, gdy sam wrócę do kraju. Macie moje słowo.
Potem Edward poszedł porozmawiać z Anne.
- Edward: Dobry wieczór, Anne.
- Anne: Edwardzie.
- Edward: Za kilka miesięcy wyruszam do Londynu. Byłbym uradowany, gdybyś zechciała mi towarzyszyć.
- Anne: Anglia to kiepski kierunek dla irlandzkiej kobiety.
- Edward: Zostaniesz więc z asasynami?
- Anne: Nie. Serce nie podpowiada mi, aby tak uczynić. Ty do nich przystaniesz?
- Edward: Kiedyś, owszem... gdy uspokoi się mój umysł i krew przestanie wrzeć.
- Żeglarz: Żagiel na horyzoncie! Wpływa do zatoki!
- Anne: Jesteś zacnym człowiekiem, Edwardzie. A jeśli jeszcze nauczysz się jak wytrwać w jednym miejscu dłużej niż tydzień, będziesz też dobrym ojcem.
Wtedy Anne zaczęła śpiewać piosenkę „The Parting Glass”, a muzyka przypomniała mu wszystkich przyjaciół, których stracił.
- Anne: Cały majątek com go miał,
Poszedł na nieprzerwany bal.
I wszystko com uczynił źle,
Przeciwko mnie zwróciło się.
A wszystkich psot i błazeństw mych
W pamięci nie pomieści nikt
Więc wlejcie mi co prędzej w szkło
Dobranoc i zabawy moc.
Wszyscy kompani com ich miał,
Płakali, gdym odchodził w dal
A wszystkie ukochane me,
Błagały choć o jeden dzień,
Lecz skoro tak zdarzyło się,
Że ja mam wstać, a ty już nie,
Wstaję, tłumiąc głos.
Dobranoc i zabawy moc.
Konkluzja[]
Edward poszedł do portu w Wielkiej Inagui i po raz pierwszy spotkał swoją córkę.
Ciekawostki[]
- Przy ponownym odtwarzaniu tego wspomnienia, końcowa piosenka nie kończy się razem z nim. Zostaje jeszcze połowa drugiej strofy, którą musimy wysłuchać podczas swobodnej rozgrywki.
