Assassin's Creed Wiki
Advertisement
Assassin's Creed Wiki
Zagadnienie historyczne

Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (1469–1527) – włoski filozof, pisarz oraz mentor włoskiego bractwa asasynów.

Biografia[]

Wczesne życie[]

Niccolò urodził się we Florencji jako syn Bernardo di Niccolò Machiavelliego i jego żony, Bartolomei di Stefano Nelli[1].

Niccolò stał się członkiem zakonu asasynów w bardzo młodym wieku[2].

Odzyskanie Rajskiego Jabłka[]

Gdy Niccolò miał zaledwie 19 lat, dołączył do grupy asasynów dowodzonej przez Mario Auditore, która w Wenecji podjęła walkę z ówczesnym wielkim mistrzem templariuszy Rodrigiem Borgią, w celu odzyskania potężnego artefaktu, który przywieziony został z Cypru. Niccolò nie brał jednak czynnego udziału w bitwie, którą tam stoczono, jedynie obserwował ją z bezpiecznego dystansu[3].

Gdy Rodrigo Borgia uciekł, pozostawiając artefakt w posiadaniu Ezia Auditore, Niccolò ujawnił swoją obecność i wyjawił florentczykowi, że wszyscy jego sojusznicy także do zakonu asasynów należeli. Następnie cała grupa zebrała się na szczycie pobliskiej wieży, gdzie odbyła się ceremonia inicjacyjna, podczas której Ezio stał się oficjalnym członkiem bractwa[3].

Bitwa o Forlì[]

Niedługo po ceremonii, Niccolò towarzyszył Eziowi w podróży do Forlì, gdzie asasyni chceli ukryć Rajskie Jabłko przed templariuszami. Liczyli w tym na pomoc ich potężnej sojuszniczki, ówczesnej księżnej Forlì i Imoli, Cateriny Sforzy[4].

Jednakże, zaraz po przybyciu, odkryli oni, że miasto było atakowane przez braci Orsich. Niccolò wraz z Eziem wsparli Caterinę podczas bitew po drodze do Rocca di Rivaldino. Po przebiciu się przez wrogie oddziały i dotarciu do twierdzy Ezio pozostawił Rajskie Jabłko Caterinie, a sam udał się na ratunek jej porwanym dzieciom[5].

Gdy tylko Ezio powrócił z dziećmi Cateriny, Niccolò poinformował go, że artefakt został skradziony przez Checco Orsiego. Florentczyk ruszył za nim w pościg i zdołał go zabić, lecz został ciężko ranny, przez co Rajskie Jabłko wpadło w ręce obecnego w pobliżu Girolamo Savonarolę[6].

Ogniska próżności[]

Florencka klęska 2 by DarknessEyes23

Niccolò przedstawia Ezio sytuację Florencji

Wkrótce, Girolamo Savonarola użył Rajskiego Jabłka, by przejąć władzę we Florencji. Gdy w 1497, Ezio Auditore powrócił do swojego rodzinnego miasta, spotkał się wpierw z Niccolò, który przedstawił swojemu sojusznikowi obecną sytuację w mieście. Ezio wymyślił wtedy plan na osłabienie wpływów szalonego mnicha. Postanowił pozbyć się podżegaczy, którzy pomagają Savonaroli, a wtedy Niccolò, La Volpe oraz Paola będą mogli podburzyć tłum i skierować jego gniew przeciw uzurpatorowi[7].

Gdy asasyni wypełnili swoje plany, zaprowadzili wściekły tłum przed Palazzo Pitti, siedzibę Savonaroli, który próbował zapanować nad buntującymi się ludźmi za pomocą Rajskiego Jabłka. Ezio wytrącił mu artefakt z ręki za pomocą noża, a tłum zabrał Savonarolę przed Palazzo della Signoria, gdzie zamierzali spalić go na stosie[8].

Niccolò, La Volpe, Paola przyglądali się egzekucji, gdy Ezio postanowił ukrócić męki Savonaroli, zabijając go ukrytym ostrzem, zanim płomienie zdążyły go dosięgnąć. Następnie Ezio wyglosił przemówienie do obecnego tam tłumu, w którym podziękował „wszystkim, którzy zaoferowali mu pomoc, kiedy jej potrzebował”[9].

Oblężenie Monteriggioni[]

X marks 3

Niccolò biorący udział w planowaniu ataku na Watykan

W grudniu 1499 roku Niccolò spotkał się w Villi Auditore z Eziem, Mario Auditore, Bartolomeo d'Alviano, Antoniem de Magianis, Paolą, Teodorą Contanto oraz La Volpe, by rozszyfrować zagadkę położenia tajemniczej Krypty[10].

Doszli oni do wniosku, że musi się ona znajdować pod Watykanem. Ukazało im to także prawdę stojącą za objęciem przez Rodriga Borgię stanowiska papieża. Pozycja ta dawała mu dostep do papieskiego pastorału, który także był Fragmentem Edenu potrzebnym do otworzenia krypty. Asasyni postanowili wyruszyć do Rzymu, by zinfiltrować stolicę apostolską i odkryć tajemnicę ukrytą pod Kaplicą Sykstyńską oraz zlikwidować Rodriga[10].

Zjednoczenie 2 (wspomnienie) (ACB) (by Kubar906)

Niccolò biorący udział w spotkaniu w Villi Auditore w 1500 roku

Wieczorem 1 stycznia 1500, Niccolò wziął udział w kolejnym spotkaniu w Villi Auditore, by wysłuchać Ezia opowiadającego o tym, co odkrył w krypcie. Był on zadowolony z tego, że nie było w niej broni. Jednakże, gdy dowiedział się o tym, że Ezio nie zabił Rodriga, zdenerwował się i natychmiast opuścił Monteriggioni, aby udać się do Rzymu, by rozpocząć konflikt z Borgiami[11].

Następnego ranka Monteriggioni zostało zaatakowane przez wojska papieskie dowodzone przez syna Rodriga, Cesarego Borgię. Fakt, iż Niccolò opuścił mury miasta tuż przed atakiem, wzbudził podejrzenia wobec jego lojalności u La Volpe[12]. Podczas oblężenia zginął Mario Auditore, przez co Niccolò stał się nowym mistrzem włoskiego bractwa asasynów[13].

Wyzwalanie Rzymu[]

Nowy przybysz w mieście 1 (ACB) (by Kubar906)

Ezio spotyka Niccolò po przybyciu do Rzymu

Po porażce w Monteriggioni Ezio także udał się do Rzymu, lecz stracił przytomność po drodze z powodu ran doznanych podczas bitwy. Niccolò odnalazł go i zabrał do kobiety mieszkającej na obrzeżach Rzymu. Tam Ezio został przywrócony do zdrowia i otrzymał wiadomość od Niccolò, by udał się na spotkanie z nim przed Mausoleo di Augusto[14].

Podczas spotkania, Niccolò opowiedział Ezio o tym, jak rządy Borgiów zepsuły to niegdyś świetne miasto. Pożyczył mu pieniądze na nowy ekwipunek, a także przedstawił mu jeden z problemów nękających mieszkańców miasta[15]. Byli nim Wyznawcy Romulusa, którzy zwracali ich w objęcia kościoła, prześladując ich[16].

Roman Underground 3

Ezio i Niccolò rozmawiają z Fabiem Orsinim o założeniu kryjówki w rzymskich podziemiach

Niccolò pokazał też Ezio system kanałów, których asasyni używali do przemieszczania się pomiędzy lokacjami, pozostając niezauważonymi. Jeden z tych kanałów zaprowadził ich do kryjówki na Isola Tiberina, której zakonowi użyczył Fabio Orsini. Następnie Niccolò poinformował Ezio o potencjalnych sojusznikach działających w mieście, a gdy ten wyruszył, by ich szukać, Machiavelli zajął się pozyskiwaniem informacji na temat agentów templariuszy[17].

Niccolo pozyskał także informacje o tym, że 30 czerwca 1501 roku obaj Cesare i Rodrigo będą w tym samym czasie w Castel Sant'Angelo. Byłaby to idealna okazja, aby pozbyć się ich obu. W tym celu Ezio Auditore zinfiltrował wtedy zamek, lecz Cesare opuścił go, zanim florentczyk mógł go zabić, a Rodriga wcale tam nie było[18].

Całkiem szybko stało się oczywistym to, że zanim asasyni będą gotowi ukrócić panowanie Borgiów w Rzymie, będą musieli pozbawić ich wpływów na życie w stolicy. Niccolò wspierał w tych działaniach Ezia Auditore, który, za jego pozwoleniem, zaczął rekrutować i szkolić nowych członków zakonu[19], wspierać sojusznicze frakcje kurtyzan, najemników i złodziei oraz zdobywać informacje na temat poczynań rodziny papieskiej[20].

Interwencja 6 (by Kubar906)

Ezio, La Volpe oraz Niccolò po udaremnieniu pochopnej decyzji mistrza złodziei

Niccolò nadal był jednak podejrzewany o zdradę przez La Volpe, który w 1503 wierzył, że zebrał wystarczającą ilość dowodów przeciw ówczesnemu mentorowi asasynów. Mistrz gildii złodziei postanowił sam wymierzyć mu karę i pozbyć się go. W tym samym czasie Ezio odkrył tożsamość prawdziwego zdrajcy, którym okazał się Paganino, jeden z weneckich złodziei, którzy obecni byli w Monteriggioni podczas ataku Borgiów. Ezio pospieszył poinformować o tym La Volpe, powstrzymując go od pochopnej decyzji w ostatniej chwili. Odkrycie niewinności Machiavellego natychmiast spowodowało poprawienie się stosunku pomiędzy nim a mistrzem złodziei[21].

Wniebowstąpienie 3 (by Kubar906)

Niccolò wcielający Claudię do zakonu

Przez następne trzy lata, Niccolò obserwował jak Ezio, swymi pomysłami i swoim poświęceniem, odbudowywał potęgę zakonu asasynów. Szybko doszedł on do wniosku, że to właśnie florentczyk bardziej nadaje się do roli mentora włoskiego bractwa[20]. Ostatecznie, podczas ceremonii inicjacyjnej Claudii Auditore, Niccolò oficjalnie zrzekł się swojej rangi na rzecz Ezia. Nowo mianowany mentor zdziwił się, że Machiavelli zmienił swoją opinię o nim, lecz ten odpowiedział Ezio, że tak naprawdę zawsze go wspierał. Po rezygnacji ze swojej rangi Niccolò stał się jednym z najważniejszych doradców mentora[22].

Wkrótce, niedługo po ceremonii, Ezio, Niccolò, Bartolomeo, La Volpe oraz Claudia stoczyli walkę z resztkami sił rodziny Borgii dowodzonymi przez Cesarego Borgię. Bitwa, do której doszło na Piazza del Popolo, zakończyła się zwycięstwem asasynów oraz aresztowaniem Cesarego przez armię Fabio Orsiniego[23].

Ściganie Micheletta[]

Wkrótce po śmierci Rodriga Borgii, Cesare został uwięziony w Castel Sant'Angelo przez nowego papieża, Juliusza II. Po udaremnionej próbie ucieczki przeniesiono go do innego więzienia, którego lokacji papież nie chciał zdradzić nawet Eziowi[24].

Przed asasynami pojawiło się kolejne zadanie znalezienia Cesarego. W tym celu Ezio i Niccolò udali się do Giulii Farnese, Charlotte d'Albret oraz Vanozzy dei Cattanei. Nie uzyskali oni jednak od nich potrzebnych im informacji. W drodze powrotnej do rzymskiej kryjówki spotkali jednego ze szpiegów Machiavellego, Bruna, który poinformował ich o tym, że Claudia Auditore została porwana przez pozostałych na wolności resztek popleczników Borgiów[24].

Ezio oraz Niccolò natychmiast wyruszyli, by ją uratować. Po krótkiej walce przywódca popleczników wyjawił im, że pracuje dla Micheletta Corelli. Asasyni postanowili go wytropić, gdyż to właśnie on mógł mieć informacje na temat tego, gdzie przebywał Cesare. Corellę odnaleźli w Zagarolo, gdzie ten dowodził armią dwustu żołnierzy. Setka asasynów stoczyła z nimi bitwę, w wyniku której doszło do aresztowania Micheletta i sprowadzenia go do Florencji, gdzie miał zostać przesłuchany przez Machiavellego, Piera Soderiniego oraz Ameriga Vespucci[24].

Po zaledwie kilku dniach przesłuchań i tuż przed dniem swojej egzekucji Micheletto zdołał zbiec. Ezio i Machiavelli postanowili użyć Rajskiego Jabłka do odnalezienia go, gdyż uważali, że Micheletto zmierza do Cesarego. Artefakt poinstruował ich, by ruszyli do Neapolu, gdzie spotkali kurtyzanę Camillę. Poinformowała ona ich, że Micheletto był już w drodze do Walencji[24].

Po dotarciu do Walencji asasyni spostrzegli statek, którym przybył Micheletto. Spytali kapitana okrętu o informacje, on skierował ich do gospody „Samotny Wilk”. Na miejscu czekała ich zasadzka, a wśród napastników znajdował się sam Micheletto. Doszło do krótkiej walki, z której ludzie Corelli szybko się wycofali, nie dając asasynom nawet szansy, aby podążać ich śladem[24].

Jeden z pojmanych popleczników Borgiów wyjawił Ezio i Niccolò, że Micheletto zmierzał ze swoimi oddziałami do Castillo de la Mota, gdzie więziony był Cesare. Asasyni ruszyli za nimi w pościg, lecz nie zdążyli powstrzymać ich od uwolnienia byłego dowódcy armii papieskich. Ezio chciał natychmiast udać się w pościg za Cesare, gdyż obawiał się jednej z wizji, które pokazało mu Jabłko. Machiavelli przekonał go jednak do odpoczynku[24].

Gdy w końcu wybrali się i dotarli do Walencji, odkryli że Cesare zdołał zebrać pod swoim dowodzeniem całkiem dużą armię, z przynajmniej tysiącem żołnierzy, którzy obozowali tuż za murami miasta. W lokalnym porcie zadokowana była także flota dwunastu okrętów wojennych[24].

Atak na Walencję[]

Ezio i Niccolò podzielili się zadaniami. Machiavelli udał się do obozów popleczników Borgiów, by podjąć z nimi walkę, Auditore natomiast zajął się niszczeniem okrętów wojennych. Następnie asasyni spotkali się na dachu gospody „Samotny Wilk”, skąd podglądali i podsłuchiwali rozmowę Cesarego i Micheletta. Borgia był niezadowolony z postępów swojego podwładnego, który w błagalnym akcie rzucił się na stół, prosząc o wybaczenie. Cesare strzelił do niego, nie zabijając go, lecz dotkliwie raniąc mu twarz[24].

Ezio próbował zareagować natychmiast, oczekując momentu, w którym Cesare będzie chciał opuścić budynek. Niccolò wychylił się nadto, próbując przyjrzeć się rozgrywającej się w budynku scenie i naruszył jednen z kafli podłogowych, zdradzając swoją obecność. Cesare natychmiast wystrzelił w jego kierunku, raniąc Machiavellego w ramię. Ezio zmuszony był porzucić swój plan na rzecz pomocy Niccolò. Najbliższy medyk poinformował ich, że pocisk przeszedł na wylot, a Machiavelli odzyska zdrowie w ciągu dwóch tygodni. Zanim Ezio ruszył na swoją ostatnią konfrontację z Cesarem, Niccolò życzył mu szczęścia[24].

Późniejsze życie i śmierć[]

W 1494 roku Niccolò został florenckim urzędnikiem, a także ambasadorem. Służąc we florenckiej radzie dyplomatycznej, podróżował często do francuskich, hiszpańskich i rzymskich dworów w latach 1499–1512. Pozwoliło mu to na udzielanie bezpośredniej pomocy hiszpańskiemu zakonowi asasynów w ich walce z inkwizycją oraz Tomásem de Torquemadą[25].

Pomiędzy 1503 a 1506 Niccolò powrócił z Rzymu do Florencji, gdzie dowodził florencką milicją. Nie darzył najemników sympatią, lecz zdarzało mu się korzystać z ich usług[26]. We współpracy z ówczesnym Gonfaloniere, Pierem Soderinim, założył stałą milicję złożoną z obywateli republiki, co w tamtych czasach było rzeczą wyjątkową, gdyż większość milicji składało się z oddziałów najemniczych.

Oddziały Machiavellego zdołały zwyciężyć w walkach z Pisą w 1509, lecz poległy przeciw oddziałom Medyceuszy trzy lata później. Ród ten, wspierany przez wojska hiszpańskie i papieża Juliusza II, odzyskał władzę nad Florencją. Nowi władcy republiki usunęli Machiavellego z rządu, a ten, po krótkim pobycie w więzieniu, ukrywał się w swojej posiadłości, gdzie napisał Il Principe, książkę, która miała być podarunkiem polepszającym relacje polityka z rodziną Medyceuszy[1].

W kwietniu 1519 Niccolò otrzymał list od Leonarda da Vinci, w którym został poinformowany o pogarszającym się stanie zdrowia artysty. Machiavelli oraz Ezio Auditore wybrali się do Francji, do Amboise, gdzie towarzyszyli Leonardowi aż do chwili jego śmierci.

W 1524 Niccolò był sławny z powodu swoich sztuk teatralnych. Ezio Auditore zamierzał wybrać się na jedną z nich, lecz przegapił ją, gdyż był zajęty pisaniem listu do swojej żony Sofii. Gdy gość Ezia, Shao Jun, była ścigana przez żołnierzy ówczesnego chińskiego cesarza, rodzina florenckiego asasyna została wysłana do posiadłości Machiavellego, gdzie ten zapewniał im bezpieczeństwo[27].

Niccolò Machiavelli zmarł 21 czerwca 1527 w wieku 58 lat.

Wygląd i charakter[]

Niccolò wyróżniał się jedynie swoim ubiorem, zwłaszcza podczas swojego pobytu w Rzymie na początku XVI wieku, gdzie nosił bardzo szykowne czerwono-czarne szaty z licznymi złotymi zdobieniami.

Machiavelli był człowiekiem niezwykle przezornym, wolącym przemyśleć dokładnie swoje działania, zanim ich dokonał. Doprowadziło to do jego konfliktu z Eziem Auditore, który często, prowadzony swoją pewnością siebie, działał impulsywnie. Działania Machiavellego były także motywowane oportunizmem, wszystkie jego decyzje miały służyć zakonowi asasynów[11].

Oportunizm i przezorność połączona z pewnym wycofaniem i aurą tajemniczości, którą wokół siebie tworzył, stworzyła z Niccolò głównego podejrzanego o zdradę w oczach La Volpe.

Ciekawostki[]

  • Jeżeli Ezio zdecyduje się nie robić nic, podczas gdy Savonarola próbuje uciszyć tłum zebrany przed jego pałacem, to Niccolò będzie tym, który za pomocą noża do rzucania wytrąci Rajskie Jabłko z rąk despoty[8].
    • Według powieści Assassin's Creed: Renensans, to Niccolò rzucił wtedy nóż[28].
  • Prawdziwy Niccolò Machiavelli miał dobre relacje z rodziną Borgiów oraz podziwiał zarówno Rodriga, jak i Cesarego. W Assassin's Creed: Brotherhood istnieje do tego faktu odniesienie, gdzie podczas wspomnienia Nowy przybysz w mieście Ezio zauważa w słowach Niccolò pewną dozę szacunku, którą darzy Cesarego Borgię.

Przypisy

Advertisement