Assassin's Creed Wiki
Advertisement
Assassin's Creed Wiki
Zagadnienie historyczne
„Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się, jak umierać.”
―Leonardo da Vinci

Leonardo di ser Piero da Vinci (1452-1519) – włoski anatom, kartograf, rzeźbiarz, malarz, botanik, inżynier, architekt i matematyk, żyjący w epoce renesansu. Powszechnie uważany za jeden z najwspanialszych umysłów w historii.

Leonardo był też bardzo mocno zaangażowany w konflikt między asasynami a templariuszami, będąc bliskim przyjacielem florenckiego asasyna, Ezio Auditore da Firenze.

Biografia[]

Wczesne życie[]

Leonardo urodził się 15 kwietnia 1452 roku we Florencji, jako nieślubny syn Piero da Vinciego oraz chłopki Cateriny. Większość swojego dzieciństwa spędził w pobliskiej wsi, w Toskanii, by oszczędzić rodzinie skandalu.

Jednak jego rodzice byli zaznajomieni z talentem malarskim chłopca, więc gdy ten powrócił do Florencji w wieku lat czternastu, wtedy zaczął terminować w pracowni znanego malarza Andrei del Verrochia i pomagał mu, gdy ten malował swój najbardziej rozpoznawalny obraz Chrzest Chrystusa.

Poznanie rodziny Auditore[]

Leonardo: „Malowanie to fajna sprawa, ale często mam poczucie, że mojej pracy brakuje... bo ja wiem... celu.
Maria Auditore: „Och, Leonardo! Jestem pewna, że dojdziesz do wielkich rzeczy!”
―Leonardo rozmawiający z Marią Auditore[src]

Leonardo po raz pierwszy spotkał Ezio Auditore, gdy ten pomógł swojej matce odebrać zamówione obrazy z pracowni Leonarda. Ezio nie znał zbytnio twórczości Leonarda, lecz jego matka była pewna tego, że artysta osiągnie ogromny sukces.

Naprawa i ulepszanie ukrytego ostrza[]

Leonardo spotkał Ezio ponownie, tuż po egzekucji Giovanniego, Federico oraz Petruccio. Młody asasyn poprosił florenckiego inżyniera o pomoc w naprawie uszkodzonego ukrytego ostrza, które niegdyś należało do jego ojca. Leonardo był zafascynowany zaawansowaną mechaniką ukrytego ostrza i tym, że było też bardzo stare.

Ezio bez palca

Ezio gotów poświęcić swój palec

Początkowo, Leonardo nie miał pojęcia, jak je naprawić, lecz gdy przyjrzał się stronie kodeksu, w którą broń była owinięta, znalazł sposób. Otóż była tam zaszyfrowana instrukcja budowy ukrytego ostrza sporządzona przez lewantyńskiego mistrza asasynów, Altaïra Ibn-La'Ahada. Zajęło to geniuszowi kilka godzin, lecz ostatecznie mu się udało.

Leonardo obudził wtedy śpiącego Ezio i oddał mu broń. Powiedział przy okazji, że ostrze zostało zaprojektowane tak, by noszący je musiał poświęcić swój serdeczny palec. Gdy Ezio był gotów to zrobić, Leonardo powiedział mu, iż to był żart, ale kiedyś naprawdę trzeba było tak robić.

Chwilę później przed drzwiami Leonarda pojawił się florencki strażnik, który poszukiwał Ezio. Leonardo wyszedł z nim porozmawiać, próbując kryć znajomego. Niestety strażnik mu nie wierzył i zaczął go bić. Wtedy Ezio wyszedł z pracowni Leonarda, zakradł się do strażnika i użył swojej broni po raz pierwszy, zabijając go. Potem zaniósł ciało do pracowni Leonarda, który zbierał informacje na temat anatomii człowieka poprzez sekcje zwłok.

Do kolejnego spotkania doszło w 1478 roku, gdy Ezio wrócił z Monteriggioni z kolejną stroną kodeksu. Leonardo rozszyfrował stronę i powiedział młodemu asasynowi, iż strona ta zawiera różne sposoby cichych zabójstw. Potem Leonardo spotkał Ezio dwa razy. Przy pierwszym z tych dwóch spotkań, florencki inżynier skonstruował drugie ukryte ostrze dla asasyna, a przy drugim wprowadził ulepszenie w postaci zatrutego ostrza.

Wyprawa do Wenecji[]

„Ezio! Chyba wymyśliłem, jak człowiek mógłby latać.”
―Leonardo mówiący Ezio o swoim nowym projekcie.[src]
Wakacje w Romanii 4 by DarknessEyes23

Ezio i Leonardo zauważają ścigających ich strażników

Około 1480 roku, Leonardo zaczął pracować nad kolejnym projektem. Była to machina latająca, która miała umożliwić ludziom „sięgnięcie nieba”. Wtedy też otrzymał on zaproszenie do Wenecji od pewnego szlachcica. Spakował się i wyruszył powozem, który niestety uszkodził się w Apeninach. Na całe szczęście pojawił się tam Ezio Auditore, który pomógł Leonardo naprawić powóz. Przy okazji asasyn zauważył projekt Leonarda, który wydał mu się dziwny, więc zapytał się przyjaciela, cóż to takiego jest. Ten opowiedział mu o swoim nowym wynalazku, a potem ruszyli w kierunku Wenecji. Po drodze zaatakowali ich strażnicy na usługach rodziny Borgiów. Po dłuższej chwili, Ezio postanowił zsiąść z powozu i rozprawić się z przeciwnikami, by Leonardo w tym samym czasie pojechał do Forlì.

Ezio w rozmowie z Leonardo (przed podróżą do Wenecji) (by Kubar906)

Ezio rozmawia z Leonardem przed wypłynięciem do Wenecji

Po pokonaniu grupy strażników, Ezio wybrał się do Forlì, gdzie znajdował się port Avamposto Veneziano, z którego miał Leonardo wypłynąć do Wenecji. Na miejscu okazało się, że asasyn nie ma wymaganego dokumentu, bez którego nie może on wejść na pokład i przekroczyć granicy Republiki Wenecji. Gdy ten głowił się jak zdobyć dokument, zauważył damę w potrzebie. Była ona uwięziona na pobliskiej wysepce bez żadnej drogi ucieczki. Ezio użył gondoli, by uratować kobietę, która potem okazała się być córką księcia Mediolanu oraz hrabiną Forlì. Jako wynagrodzenie za ratunek, dała Ezio dokument, który potrzebował. Po tych wydarzeniach Ezio i Leonardo wyruszyli do Wenecji.

Przybycie do Wenecji i dalsza praca nad projektem[]

W 1481 roku, Leonardo i Ezio przybyli do Wenecji. Zaraz po zejściu z pokładu, podszedł do nich bagażowy, Alvise da Vilandino, który oprowadził ich po mieście, prowadząc do nowej weneckiej pracowni Leonarda. Po drodze, byli oni świadkami złego traktowania handlarzy przez strażników opłacanych przez templariusza, Emilio Barbarigo. Leonardo poprosił Ezio, by ten kupił mu drewnianą kukiełkę, gdyż swoje pieniądze zostawił w bagażu. Niestety asasyn został chwilę później okradziony przez złodziejkę Rosę.

W 1485 roku, Ezio przybył do pracowni Leonarda wraz z szefem weneckiej gildii złodziei, Antoniem de Magianisem, w celu spytania go o możliwości machiny latającej. Ten odpowiedział, że tylko pomysł, idea i nie ma pewności, co do jej działania. Jednakże po jednej nieudanej próbie lotu, florencki inżynier znalazł sposób, w jakim Ezio mógł wlecieć do Palazzo Ducale, używając machiny latającej. Kazał on złodziejom Antoniego rozpalić dwanaście ognisk na trasie do pałacu. Ciepłe powietrze buchające od ognia podnosiłoby skrzydła machiny, zapobiegając jej upadkowi. Dzięki temu pomysłowi, Ezio dostał się do pałacu dożów.

Carnevale[]

„Mechanizm na nadgarstek, lecz nie ostrze... Właściwie, to wygląda na broń palną, ale rozmiarów kolibra!”
―Leonardo deszyfrujący kolejną stronę kodeksu[src]
"Przynoszę wieści"

Leonardo spotyka Ezio, by powiedzieć mu, że Cristina Vespucci przybyła do Wenecji

W 1486 roku, Ezio został oskarżony o zabicie doży, gdy on próbował go ratować. W związku z zaistniałą sytuacją, musiał się on ukrywać. Na całe szczęście był karnawał i wszyscy chodzili w maskach. Ezio poszedł wtedy do przyjaciela, od którego chciał pożyczyć maskę oraz dać mu stronę kodeksu do deszyfracji. Okazało się, że na niej był zaszyfrowany projekt ukrytego pistoletu. Po tym, jak Ezio przetestował swoją nową broń, Leonardo dał mu maskę i polecił mu pójść do zamtuzu Teodory Contanto, gdyż tam mógł się znajdować Antonio de Magianis, który może mu pomóc w zamachu na nowego dożę, Marco Barbarigo.

Tuż przed przyjęciem karnawałowym doży, Leonardo rozpoznał w tłumie Cristinę Vespucci, która przybyła do Wenecji na karnawał wraz ze swoim mężem, Manfredo. Leonardo poinformował o tym Ezio, który postanowił się z nią spotkać, gdyż dzięki tej masce może ona go nie rozpoznać.

Jabłko z Cypru[]

„Wykonano je z materiałów, które nie powinny istnieć... A MIMO to... to bardzo stary artefakt.”
―Leonardo badający Rajskie Jabłko[src]
Współpraca 2 by DarknessEyes23

Leonardo i asasyni oślepieni na chwilę światłem Rajskiego Jabłka

W 1488 roku, Leonardo spotkał się z Ezio, by poinformować go o tym, że odkrył czym będzie ładunek przywieziony z Cypru. Miał to być kolejny Fragment Edenu, gdyż w Kodeksie było napisane, że „Pojawi się prorok... Gdy druga część znajdzie się w pływającym mieście...”.

Później w tym samym roku, Ezio, Niccolò Machiavelli oraz Mario Auditore odwiedzili Leonardo w jego weneckiej pracowni, gdzie dali mu do zbadania Rajskie Jabłko. Leonardo powiedział, że nie widział nigdy czegoś takiego. Był on też zafascynowany wiekiem tego artefaktu. Po kilku słowach od Ezio i Maria na temat nazewnictwa tegoż przedmiotu, Leonardo wysunął teorię, iż jest to „zakazane jabłko Ewy”. Ezio włączył artefakt, po czym wszystkich oślepiło światło z niego się wydobywające. Ezio szybko wyłączył artefakt, ale Leonardo zdążył zobaczyć wiele projektów maszyn. Florencki myśliciel oznajmił, że Jabłko nie może trafić w niepowołane ręce, więc Ezio otrzymał misję, by zabrać je do Forlì. Leonardo natomiast otrzymał zaproszenie do Villi Auditore.

Pitagoras[]

W 1499 roku, Leonardo zaczął badać znaki pitagorejskie oraz szukać położenia świątyni pitagorejskiej. Wyniki swoich poszukiwań zamieścił niewidzialnym atramentem na obrazach wiszących na ścianach willi.

Przeprowadzka do Rzymu[]

Pod koniec 1499 roku, Cesare Borgia zmusił Leonarda do projektowania machin wojennych, które zostały wykorzystane do oblężenia Monteriggioni 1 stycznia 1500 roku. Został on też zmuszony do zaprojektowania pistoletu, który był użyty do zabicia Mario Auditore. Taki typ broni palnej nosili też gwardziści papiescy. Mimo tego, iż był zmuszony do pomocy Cesare, Leonardo nadal spotykał potajemnie Ezio, by zdradzić mu plany dowódcy armii papieskich. Podawał on mu miejsca ukrycia machin wojennych i tworzył mu broń utraconą podczas ataku na Monteriggioni.

Rozstanie przyjaciół[]

Gdy asasyni odzyskali Jabłko, a Cesare wylądował w więzieniu, Leonardo i Ezio spotkali się w kryjówce na Isola Tiberina, gdzie florencki asasyn przygotował się do przyszłego ścigania Cesare, gdyż dzięki artefaktowi wiedział, iż "łańcuchy go nie powstrzymają". Ezio chciał na pożegnanie dać Leonardowi sakwę pełną pieniędzy, gdyż Borgiowie mu nie płacili. Florencki geniusz jednak ich nie przyjął.

Świątynia pitagorejska[]

Łut szczęścia by DarknessEyes23

Ezio i Leonardo w rzymskiej pracowni

Gdy Leonardo powrócił do Rzymu w 1506 roku, nawiązał kontakt z kultem Hermetystów i wielokrotnie odwiedzał bibliotekę lidera tegoż kultu, Ercole Massimo. Tam Leonardo studiował znaki pitagorejskie. Ostatecznie Leonardo został porwany przez Hermetystów, gdyż ci chcieli odkryć sekret świątyni pitagorejskiej, której miejsce położenia znał Leonardo.

Ezio, korzystając z pomocy ucznia Leonarda imieniem Salaì, odszukał wszystkie obrazy, które zaginęły, a miały na sobie namalowane niewidzialnym atramentem fragmenty mapy wiodącej do pitagorejskiej świątyni.

Opuszczanie Świątyni

Leonardo i Ezio opuszczają świątynię

W międzyczasie Leonardo został zabrany przez Hermetystów do katakumb, które prowadziły do świątyni. Na miejscu był przesłuchiwany, Ezio, który rozszyfrował mapę i dotarł na miejsce, został poproszony przez Ercole, by pomógł przesłuchać Leonarda. Florencki asasyn nie zgodził się i uratował swojego przyjaciela, zabijając lidera kultu Hermetystów. Pomimo swoich obrażeń, Leonardo postanowił odkryć sekret świątyni razem z Ezio. Okazało się, iż są to koordynaty Wielkiej Świątyni, które nie mówiły nic przyjaciołom, więc zamknęli świątynię i ją opuścili.

Propozycja ze strony zakonu[]

Po tym, jak Leonardo przetrwał trudy pościgu za Micheletto Corellą, powrócił do Rzymu, by trochę odpocząć. Podczas swoich czterdziestych ósmych urodzin, florencki geniusz otrzymał propozycję dołączenia do zakonu asasynów. Odrzucił ją, gdyż zawsze uważał siebie za "odludka".

Późniejsze życie[]

Leonardo spędził swoje ostatnie lata we Francji, w mieście Amboise. Pod koniec kwietnia 1519 roku, odwiedzili go Ezio Auditore i Machiavelli. Leonardo ucieszył się na widok starych przyjaciół i wyraził chęć odwiedzenia króla Henryka VIII, który chciał kupić jego projekt łodzi podwodnej. Niestety przeszkodziło mu w tym pogarszające się zdrowie. Zmarł 2 maja 1519 roku w obecności swoich przyjaciół.

Charakterystyka i osobowość[]

Leonardo był wesołym, optymistycznym i przyjacielskim człowiekiem, lecz „odwaga nie była jego mocną stroną”. Leonardo był geniuszem, zajmował się wieloma dziedzinami nauki i sztuki, wymyślał nowe urządzenia, które projektował. Mimo tego, nadal uważał, że jego pracy brakuje celu.

Życie uczuciowe[]

Leonardo był homoseksualistą, a potwierdza to jego wypowiedź w grze Assassin's Creed: Brotherhood:

  • Leonardo: Maluję obecnie rysunek kobiety...
  • Ezio: Tylko nie zatrać się w kobietach!
  • Leonardo: Nie jestem w stanie zatracić się w kobietach!

Są podejrzenia, że był związany uczuciowy że swoim asystentem Salai'em.

Ciekawostki[]

  • Leonardo w ogóle się nie starzeje wizualnie przez 23 lata w grze. Jedyną różnicą jest wydłużający się zarost;
  • Jego charakter w ogóle nie pasuje do powszechnych wyobrażeń o nim – w grze jest komediantem;
  • Był autorem rysunku Płód w Łonie Matki, który w XVII wieku trafił do kolekcji Petera Beckforda.
Advertisement