Grenadierzy – silna, ciężko opancerzona jednostka bojowa. Byli odpowiednikami włoskich brutali czy bizantyjskich almogawarów. Duża ich ilość została wysłana do trzynastu kolonii brytyjskich, by wspomóc w walce armię brytyjską i kontynentalną. Zwykle patrolowali ulice Bostonu i Nowego Jorku oraz kilka z miasteczek pogranicza. Ich główną bronią były topory, ale też używali ładunków wybuchowych.
Grenadierów można rozpoznać po charakterystycznych nakryciach głowy, które były zaprojektowane tak, by nie zasłaniały widoku czy nie spadały podczas rzucania granatu.
Grenadierzy byli wybierani spośród wysportowanych członków armii. Zwykle wybierano członków rodziny rolniczych, gdyż dzięki pracy fizycznej stali się bardziej wytrzymali.
Walka
Grenadierzy byli trudniejsi do pokonania niż żołnierze szeregowi, gdyż nie można było od razu zabić czy skontrować ich ataku. Trzeba było najpierw ich osłabić lub rozbroić albo powalić na ziemię i dobić.
Ciekawostki
- Naprawdę grenadierzy nie byli uzbrojeni w topory. Zwykle władali muszkietami, bagnetami i granatami.