Elżbieta I Tudor znana jako Elżbieta I Wielka (ur. 7 września 1533 w Greenwich; zm. 24 marca 1603 w Richmond) – królowa Anglii i Irlandii, panującą od 17 listopada 1558 aż do śmierci. Była córką Henryka VIII i jego drugiej żony Anny Boleyn. Jej przyrodnią siostrą była królowa Maria I Tudor.
Biografia[]
Zastąpiła Marię w 1558, po tym jak została zamordowana przez asasynów. W pewnym momencie weszła w posiadanie Jabłka Edenu. Matematyk i konsultant Elżbiety, John Dee, wiedział o Jabłku i jego mocach. Po śmierci Elżbiety w 1603, Dee wysłał obraz Elżbiety z artefaktem do pasierbicy swojego dawnego kolegi Edwarda Kelleya, Elizabeth Jane Weston, jako prezent ślubny.