Darim Ibn-La'Ahad

Darim Ibn-La'Ahad (1195 - ?) – jest to członek lewantyńskiego bractwa asasynów oraz najstarszy syn Altaïra i Marii Thorpe. Miał młodszego brata Sefa.

Biografia

Wczesne życie

Darim urodził się w 1195 roku w twierdzy Masjaf. Treningi przygotowujące go do bycia asasynem zaczął w bardzo młodym wieku. Wyrósł na pełnoprawnego członka bractwa i wyspecjalizowanego kusznika.

Zabójstwo Czyngis-chana

W 1217 roku mongolskie imperium Czyngis-chana na wschodzie zaczęło się gwałtownie rozrastać, jednocześnie hamując rozwój bractwa asasynów. Altaïr zaczął podejrzewać, że Czyngis zdobył jeden z Fragmentów Edenu, Miecz.

Przekonany o tym, że należy powstrzymać marsz Mongołów na zachód, Darim wraz z rodzicami natychmiast opuścił Masjaf by wyeliminować zagrożenie. Młodszy brat Darima, Sef pozostał w twierdzy, a tymczasową pieczę nad bractwem Altaïr powierzył swojej prawej ręce, Malikowi Al-Sayf.

Na początku 1227 roku dotarli do Mongolii gdzie spotkali jednego z lokalnych asasynów, Qulan Gala. Razem wymyślili plan infiltracji obozu wroga. Niestety, ze względu na swój wiek Altaïr stracił swoją zwinność. Został zauważony i zaatakowany przez jednego ze strażników. Qulan Gal zdołał go ocalić i pomógł mu wydostać się z obozu. Asasyni przegrupowali się i wymyślili nowy plan.

Zdając sobię sprawę z pełni zagrożenia Czyngis-chan próbował uciec. Qual Gal spodziewał się takiego obrotu sprawy i w trakcie jego próby ucieczki zestrzelił mu konia, a Darim dobił Chana ze swojej kuszy.

Wygnanie z Masjafu

Gdy Darim z rodzicami powrócili do Masjafu, powitał ich Swami. Poinformował ich, że mężczyzna, który powinien ich powitać, Rauf, zmarł na gorączkę w trakcie ich nieobecności. Wyjaśnił też, że Malik został z nieznanych powodów aresztowany przez nowego przywódcę bractwa, Abbasa Sofiana.

Swami przekazał później Darimowi, że jego brat Sef uciekł wraz ze swoją rodziną do innej twierdzy asasynów – Alamut. Altaïr zlecił swojemu synowi sprowadzić brata z powrotem do Masjafu.

Po dotarciu do Alamutu Darim spotkał tam tylko bratową i jej córki. W tym samym czasie otrzymał też list od ojca, z którego dowiedział się się, że jego brat nie żyje i Darim powrócił szybko do Masjafu.

W wiosce u podnóży Masjafu spotkał ojca i obaj odparli atak grupy asasynów. Altaïr poinformował Darima, że jego matka została zabita podczas konfrontacji Altaïra z Abbasem. Udało im się bezpiecznie opuścić Masjaf i obaj udali się na wygnanie do Alamut.

Darim spędził kolejne 20 lat, żyjąc ze swym ojcem, bratową i jej dziećmi, dopóki ta nie zdecydowała przenieść się z dziećmi do Aleksandrii. Później również Darim opuścił twierdzę z powodu pogłębiającej się depresji ojca i jego nowej obsesji na punkcie Jabłka Edenu. Darim wyruszył do Francji, a później Anglii.

Późniejsze życie

W 1247 roku, po tym, jak jego ojciec wrócił do dawnej funkcji mentora bractwa, Darim powrócił do Masjafu. W 1257 roku odbył również podróż do Konstantynopola, by zaprosić weneckich odkrywców Niccolò i Maffeo Polo do odwiedzenia Masjafu.

Pod koniec tego samego roku Mongołowie zaatakowali Masjaf. Darim otrzymał od Altaïra rozkaz opuszczenia twierdzy i wywiezienia księgozbioru Altaïra, zanim Mongołowie do niej dotrą. Po pożegnaniu z ojcem w drzwiach biblioteki Darim zorientował się, że pełniła ona także funkcję skarbca, jednak ojciec nie wyjawił mu, co tam ukrywał.

Zabierając ze sobą kilka ksiąg swego ojca, Darim opuścił Masjaf i udał się do Aleksandrii, by dołączyć do reszty rodziny...

Ciekawostki

We wspomnieniu Zmiana warty Darim ma brązowe włosy, a we wspomnieniu Utracone dziedzictwo, którego akcja rozgrywa się w tym samym roku ma on włosy całkowicie siwe.