- „Obu nam przyświeca ten sam cel, Ezio. Różnią nas tylko metody, jakimi do niego dążymy. Czy tego nie dostrzegasz? Pokój. Równowaga. Świat, w którym ludzie mogą żyć, nie czując strachu.”
- ―Ahmed do Ezia, 1512 r.[src]
Ahmed (1465 – 1512) – najstarszy syn sułtana Bajazyda II, brat Selima I Groźnego, wuj Sulejmana oraz potajemnie przywódca bizantyńskich templariuszy.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Urodził się w 1465 roku jako najstarszy syn osmańskiego władcy Bajazyda II. Ahmed był wybrany na następcę tronu już w dzieciństwie. Podobnie jak ojciec, wykazywał niechęć do wojny, co podobało się Bajazydowi, choć nie jego poddanym. Ahmed został gubernatorem miasta Amasya, skąd miał niedługą drogę do stolicy, na wypadek śmierci ojca.
Przyłączenie się do templariuszy[]
Podczas trzęsienia ziemi w 1509 roku, które nawiedziło Konstantynopol, zwolennicy upadłego bizantyjskiego imperium, z których większość to templariusze, wkroczyli do miasta, by obalić władzę Osmanów. Przewodził im bratanek ostatniego władcy Bizancjum – Manuel Paleolog. Książę wyraził chęć dołączenia do ich sprawy. Charyzmatyczny dziedzic tronu szybko awansował w hierarchii i stał się rzeczywistym przywódcą bizantyjskich templariuszy, a Manuel natomiast został jego zastępcą.
Działalność w zakonie[]
Wkrótce Ahmed rozpoczął poszukiwania biblioteki słynnego asasyna Altaïra Ibn-La'Ahada, o której dowiedział się z dziennika Niccolò Polo. Miał nadzieję, że znajdzie w niej wskazówki, jak dotrzeć do Wielkiej Świątyni, która miałaby mu pomóc wcielić ideologię templariuszy w życie. Książę zainicjował wyprawę do Masjafu dowodzoną przez kapitana Leandrosa, lecz sam na czele Bizantyńczyków odnalazł w 1510 roku jeden z kluczy do Masjafu pod pałacem Topkapı. Przekazał go Manuelowi wraz z rozkazem odnalezienia pozostałych, a sam zajął się sprawami osmańskimi.
.png){kind=link}
Ahmed każe Tarikowi odejść
.png){kind=link}
Pierwsze spotkanie Ezia i Ahmeda
W kolejnym roku książę zorganizował akcję porwania swojego bratanka, księcia Sulejmana na jego przyjęciu. Ahmed miał potem upozorować, jakoby uratował go z rąk Bizantyńczyków, co podniosłoby jego prestiż w Imperium. Gdy akcję udaremnili asasyni pod wodzą Ezia Auditore i Yusufa Tazima, następca tronu zrzucił winę na dowódcę janczarów Tarika Barletiego, którego oskarżył o niekompetencję. Niedługo potem Tarik został zamordowany przez Ezia z powodu podejrzenia o jego zdradę. Janczarzy zaczęli rozpowiadać, że zabójstwo zlecił Ahmed. Gdy ten chciał powiedzieć o tym Sulejmanowi, zastał go rozmawiającego z Eziem, co sprawiło, że stał się bardziej podejrzliwy wobec swego bratanka.
Śmierć[]
W marcu 1512 roku Ahmed wyruszył do Derinkuyu w Kapadocji, by zobaczyć, jak Manuel Paleolog radzi sobie z tworzeniem bizantyńskiej armii. Gdy przybył na miejsce, zastał Ezia nad ciałem Paleologa, a wówczas zażądał kluczy do Masjafu w zamian za oszczędzenie Sofii Sartor. Następnie nasłał na asasyna swoich ludzi i uciekł do Konstantynopola. Gdy tylko się tam znalazł, wraz ze sporym oddziałem templariuszy napadł na sklep Sofii chroniony przez Yusufa Tazima. Asasyn zginął jednak dźgnięty w plecy, a książę schronił się w Arsenale, który niedługo później został zaatakowany przez asasynów. Ezio dopadł Ahmeda, jednak wiedząc, że zabójstwo księcia nic mu nie da, puścił go, a ten rozkazał mentorowi asasynów przyniesienie kluczy pod Wieżę Galata.
Spotkanie pod wieżą Galata
Na miejscu Ezio oddał klucze Ahmedowi, który pokazał asasynowi kobietę trzymaną przez templariusza na szczycie wieży, jednak okazało się, że Sofia jest zupełnie gdzie indziej. Po uwolnieniu jej, Ezio zabrał stojący w pobliżu powóz i wyjechał za Ahmedem, który ruszył już do Masjafu.
Selim spycha Ahmeda z klifu
Sofia i Ezio udali się w pościg za strzeżonym powozem Ahmeda. Przywódca templariuszy, mając pod dowództwem wiele powozów, rozkazał zniszczyć powóz Ezia. Asasyn został strącony z powozu, lecz zdołał zaczepić się liną od spadochronu i otworzyć go, zanim książę go rozjechał. Wówczas Ahmed kazał swoim jeźdźcom zastrzelić Sofię, jednak Ezio regularnie ich likwidował. Gdy powóz asasyna zbliżał się do przywódcy bizantyjskich templariuszy, ten zniszczył jego koła. Mentor zdołał dogonić Ahmeda i skoczyć na niego, w wyniku czego obaj spadli w przepaść. Po krótkiej walce w powietrzu Ezio otworzył spadochron, lecz Ahmed złapał się go i obaj wylądowali na cmentarzu. Ezio jako pierwszy odzyskał przytomność i zabrał klucze do Masjafu. Wówczas nadeszła do tego miejsca spora armia, na której czele stał brat Ahmeda, Selim. Oznajmił on, że Bajazyd uznał Selima za sułtana, a następnie zaczął dusić brata, po czym zabił go, spychając z klifu do wody. W wyniku śmierci Ahmeda, bizantyńscy templariusze poszli w rozsypkę i zaraz potem zostali ostatecznie wytępieni przez asasynów.
Charakter i osobowość[]
Książę Ahmed był bardzo dumnym, przebiegłym i inteligentnym człowiekiem. Jako niechętny do przemocy i wojaczki, był pogardzany przez janczarów i wielu wyżej postawionych obywateli, którzy tym bardziej chcieli Selima za sułtana. Zawsze pewny swego, był gotów poświęcić niewinnych na swojej drodze do zdobycia zawartości biblioteki w Masjafie. Zdarzało się, że przejawiał hipokryzję: chciał, by Tarik wypowiedział szczerze swoje myśli o nim, a gdy tak się stało, ledwie powstrzymał okazanie wobec janczara silnego gniewu. Bardzo zależało mu na poparciu wojska, lecz nie mógł go zdobyć nawet przekupstwem. Sulejman mimo wszystko określił go jako szczerego i dobrego człowieka.
Ciekawostki[]
- W książce Assassin's Creed: Objawienia został nazwany Ahmetem.
- Jego strój w bazie danych Animusa znacznie różni się kolorystyką od stroju w grze.
- Kapitan okrętu, którym Ezio i Sulejman przypłynęli do Konstantynopola, nosi ten sam strój co Ahmed.
- Jest drugim antagonistą w serii, który ginie, nie z rąk protagonisty tylko członka swojej rodziny. Pierwszy był Rodrigo Borgia, który został otruty przez swojego syna Cesare, natomiast Ahmed zginął z rąk swojego najmłodszego brata Selima.